Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
"Umuttan kurtuluş özgürlüktür." diyen Unica Zürn, bir şizofreni hastasıydı. Otobiyografik ögeler taşıyan bu romanında gençlik yılları, çocukluk anıları ve hayatının son dönemine kadar iç dünyasında taşıdığı travmatik izleri etkileyici kalemiyle okurla buluşturmuş. Karmaşık ve özgür bir zihne sahip olan yazar, çektiği acıları ve intiharına kadar olan süreci yer yer kurguyla birleştirerek aktarıyor. Açıkçası ben çok etkilendim. Bu kitabın psikolojik bir anlatı olarak da tanımlanabileceğini düşünüyorum.
Aynı zamanda ressam ve illüstratör de olan Zürn, sadece yazdıklarıyla değil sanat yaşamıyla da ilgi uyandırıyor. Yazarın hayatında Hans Bellmer, Andre Breton, Henri Michaux gibi isimlerin yeri oldukça büyük. Bu isimlerle kurduğu yakın ilişkiler sadece sanatına değil, kalemine de yansımış. Çünkü metnin çoğu yerinde sürreal bir anlatım tercih etmiş.
Sarsıcı, sağlam, özgür bir kitap oldu benim gözümde. İyi okumalar diliyorum.
Bunu en başta söyleyeyim kitabın baskısı yok fakat bulursanız muhakkak okuyun hayatımda okuduğum en iyi kara mizah kitabıydı Black mirror u canlı yasamak gibi trajı komik . Ve sinir bozucu. Ve sonuna kadar başarılı bulursanız okuyun
Açı Direkleri ' nin okuyucuya açtığı dünya bir başka. Bize hem çok yakın, hem çok uzak. Çıkılan yolculuk ve işitilen dil kim olduğumuzu unutturmakta veya hatırlatmakta. Michaux'un yazdığı gibi, "muazzam, katı, aldırış etmez akrabalığımız son suzlukla..." değil mi? Insanların -direkler mi yoksa?- açılarının genişliğini işte bu bilinci hangi ölçüde taşıyabildikleri tayin et mekte herhalde. Esasen "doğanın yelpazesi öyle yapılmıştır ki, eğer sürekli dikkat etmezsen, fazla geçmeden daralır, ta ki kapanıncaya kadar."
Rüzgar bizi nereye savurursa oraya..
İçinde 13 kısa hikaye bulunan mini bir kitap. Hikaye de diyemiyorum aslında. Plume adında birinin başına gelen absürt olaylar silsesi daha çok yerinde olur. Kendisi baya avanak bir tip.
Plume, rüzgarda savrulan bir yaprak gibi oradan oraya 'umursamaz' mottosuyla savrulur.
Kâh bir davada, kâh bir lokantada, kâh bir sarayda.
Dünyayı turluyor Plume, dünya her yerde dünya. Her yerde her şey aynı. Garip gurup işlere bulaşıyor. Bulaşmaktan geri durmuyor.
O da ne yaptığını bilmiyor ama yapıyor.
"Akmamak için kendini tutan suyu gördüm."
Henri Michaux
.
üşüdüm dün gece
en sevdiğin şarkıyı dinledim
art arda çok kere
'vazgeçtim dünyadan' diyormuş kadın
biz anlamadık
.
eski bir defterin karanlığına
külle yazılmış cümlelerdir
çocukluğum, çocukluğum
tüyden bir kalbin yorgun işçisi
.
zaman
ılık aksın bu akşam
selam olsun üşüyen ruhlara
.
.
Yıllardır yazıp, biriktirdiği şiirlerin yer aldığı kitap sarsıcı üslubuyla belleğinizde yer ediyor. Öykülerine aşina olduğunuz yazarın bir de şiirleriyle tanışın isterim.
.
Düşsel İmgeciler İçin
Beğendim beğenmesine de şu an adlandıramadığım bir eksiği var kitabın. Bir eksiği olsa da...
Yine de 'Sade'...
Ve yine de 'İlginç'...
Sonuçta Sihir, işte...
Aynı harflerle yazılan ama harfleri yer değiştirince ayrı anlama gelen sözcük ya da cümlelere anagram deniliyor.Unica Zürn, anagramlarla kendine ait bir dünya inşa ederken aynı zamanda çiziyor da...
Hans Bellmer ile tanışıp, Paris'te yaşamaya başladığı dönemde, Andre Breton, Marcel Duchamp ve Henri Michaux ile de yolları kesişiyor.Henri Michaux'ta çocukluğunda düşlediği ideal kocayı görüyor ve Yasemin Adam'ı yazmaya başlıyor.Ancak şizofreninin ilk belirtileri de görülüyor.Hayatının büyük bölümü kliniklerde geçiyor.
Yasemin Adam, şizofreninin gölgesinde yazılmış çok farklı bir metin.
Yazarın da belirttiği gibi kitap tam bir hayal kırıklığına uğramış bir gezginin sinir bozucu izlenimleri desek yeri. Her satırda sinirinizin bozulması kuvvetle muhtemel. Özellikle Türkler ve Müslümanlıkla ilgili "sözde" gözlemlerini okurken. Keşke öğrenebilseydi bizim asıl alfabemizin Arap alfabesi olmadığını ve zorla bir şeylerin değişmediğini ve dahi barbar olmadığımızı. Neyse.. E be kardeşim madem bu kadar mutsuz oldun, madem bu kadar iğrenç mahluklar bu Asyalılar ne demeye gezdin de durdun. Asyalı kadınlar hakkında söyledikleri ayrı fiyasko zaten. Sanırsınız ben şu Asyayı bi gezeyim de bakayım nasıl gömerim demek için çıkmış yola . Kitapları yarım bırakmak gibi bir adetim olmadığını için, bakalım daha neler saçmalamış acaba demek için sonuna kadar okudum yoksa 20.sayfada tahammül sınırımı çoktan aşmıştı. Tabi hakkını vereyim belki koca kitapta 3-5 haklı olduğu yer var. Okumak tercihe kalmış.
Andre Gide'nin Henri Michaux u henüz daha tam olarak keşfetmeden önce bile kendisine önem atfederek onu ve eserlerini bir konferansa konu etmesi ve bu konferansta yaptığı konuşmanın kitaplaşmış halidir bu eser.
" Güncel olmamak... Hiç değilse bir yanımızın böyle kalması, ne denli önemli, ne denli ivedi olursa olsun bazı olayların dışında olması iyidir; zaten hiç bir zaman bu olaylardan tamamen kopamayız ki. Bu yanımızın, zaman ötesi yanımızın bize yabancılaşmasına izin vermeyelim."
Andre Gide
Okurken nasıl ki şarlo’nun başına türlü talihsizlikler gelir ve şarlo başından bunları savmaya çalışır ironik bir hiciv ortaya çıkar, Plume karakteri içinde benzer bir durum söz konusu diye düşündüm. Önsözde belirtildiğine göre Kafka’nın Dava’sının başkişisiyle benzerliği varmış ana karakterin - felsefi açıdan bakarsak tabii ki öyle – yine yazdığı üzere yazarın üzerinde Çin resminin derin etkisi varmış. Bu arada kitaba içkin her şeyi kapsamlı önsöz çalışması açıklıyor, oradan devam etmek istiyorum. Yazar hakkında şöyle deniyor: Siyaha ve geceye güveni tamdır. Zaten kitaplarından birinin adını da La nuit remue (Gece kımıldıyor) koymuştur. Ona göre, gece kıpırdamakta ve annesiz varlıkları doğurmaktadır. Resim yapmak da artık onun için geceyle ve boşlukla birleşmektir: ‘Geceyle birleştim/sınırsız geceyle.’****
****Gilbert Lescault, Le Monde, 23 Ekim 1984, s.19.