Monte Cristo Kontu İncelemesi
2 gün önce dev bi eserin 1.cildine veda ettim
Rumeysa Kadiroğlu sayesinde tanıştığım Monte Cristo Kontu'na..
" Bir tüy, bir mürekkep hokkası ve bir kâğıt beni her zaman bir kılıçtan ya da tabancadan daha çok korkutmuştur. "
demiş Dumas kitabın bi bölümünde.. sanırım bu kitabı en güzel bu alıntı anlatır.. okduduğum her satır
Monte Cristo Kontu (2 Cilt Takım)Alexandre Dumas · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202026,3bin okunma
SIZIM
Belli bir gecede tüm günahları işledikten sonra yan odada duran emanete baktı ve utandı erkek kendinden. Başladıkları günü düşündü ve birde şu anki hallerini. Zamana yaydı hızlı hızlı küfürleri sessiz sessiz. Saçlarına dokundu emanetin. Hala sarı papatya kokusu baharın müjdecisi saçlarına tekrar tekrar dokundu. Uyurken ve karanlıkta bile ne kadar güzel olduğuna şaşırdı. Aslında her zaman güzeldi şaşkınlığı bunu uzun zamandır tekrar fark etmesiyle ilgiliydi. Üzüldü aşk bahçesi kurumak üzereydi gülistan yok olmak üzereydi. Anlamsız bir çoban çay için har yakmamisti sebep kendisiydi. İyi bir bahçıvan olmadığına ikna olmuştu artık . Geriye kalan son bir şey kalmıştı fark etmesi gereken. Hala bu emanet kutsaldi ve çok seviyordu. Uzun zamandır uyumamisti dibinde bu gül diyarının. Çıkardı kabahatleri uzerinden pişmanlık yakışmıştı bedenine uzandı ve onsuz ölmek istemedigini fark etti. Sarıldı kocaman ve dokundu rüya alemine. Sabah uyanınca bir ufak tebessüm yayıldı emanetin yüzüne mutlu bir renk cümbüşü canlandı odada. Yeryüzünün, zamanın mutluluk anlarında takılıp kaldığını fark etti. Beni bir daha gönderme cehenneme diye bağırdı kadın. Erkeğine bir ufacık selamet öpücüğü kondurdu.Bir daha kaybolma bizden ülkem yüreğim ve çok geniş sana her zaman itaat var burada. Toprağın varken başka diyarlarda sığınmacı olma diye gözleriyle uyardı. Dersler alınmıştı hatalar öğretmeninden. Ziller çaldı ve mezuniyet kırık dökük bir iki sene olmuştu. Hayat devam ediyor sürüyor ve hak etmeyen kalıyordu.
Bir "yer" li olmak güzeldir.
Güzeldir bir yeri avucunun içi gibi bilmek.
Bir şehirli olmak güzeldir.
Bildiğin insan kalabalığı içinde sessizce türküsüzce uzanıp gitmek güzeldir.
Bir yerde kaybolduğunda başka yolların da seni o hedefe ulaştıracağını bilmek güzeldir.
Bir insana herhangi bir yerde, belirsiz zamanın birinde bir durakta ya da kafan binbir düşünce ile dolu iken rast gelmek de güzeldir.
Bir yere giderken oradakilere "bana her zamankinden getir" dediğinde önüne ince belli bardakta gelen demli çay güzeldir.
Ahmet amcanın seni tanıyıp "ooo bizim deli kız gelmiş yine ne dert getirdin kendinle?" dediği halde yine en çok seninle gülmesi güzeldir.
Bir şehrin her mevsimini bilip hazırlığını ona göre yapmak güzeldir mesela.
İşler yolunda gitmediği zaman bir aksaklık olduğunu anlamak çok güzeldir.
Sonra dünyaya sığmadığını anlayıp bir gönülde memleket kuracağını bilmek ve o memleketin türküsünü dillendirmek de güzeldir.
Birinin seni tanıyıp sessizliğini dinlemesi ve gürültüne karışıp seninle haykırması da güzeldir.
Ve bir sabah uyandığında hiç beklemediğin bir çiçeğin o gün o saatte tomurcuk vermesi ise umuttur.
Demem o ki yaşayın gitsin hayatı.
Çünkü hayat kısa, kuşlar da ölüyor...
