Asırlık alim ile ömürlük bir hasbihal…
Edremitte insanın ruhuna inşirah bir bahar günü...Merkez camisinin hemen kıblesine düşen yerde güzel bir mekan bulunuyor.Değerli bir hocamla orada bahar güneşinin yumuşaklığında hasbıhal ediyoruz...Kendileri dini ilimlerde ve arapça dilinde gayet donanımlı yaşça altmış küsür yaşlarında toplumda yer bulmuş bir değerli bir şahsiyet.
Dahili olduğumuz
Şehr-i Van’da Edremitte insanın ruhuna inşirah bir bahar günü...Merkez camisinin hemen kıblesine düşen yerde güzel bir mekan bulunuyor.Değerli bir hocamla orada bahar güneşinin yumuşaklığında hasbıhal ediyoruz...Kendileri dini ilimlerde ve arapça dilinde gayet donanımlı yaşça altmış küsür yaşlarında toplumda yer bulmuş bir değerli bir
savrulma
benden bir öykü...
1-
Gece saat 00:37. Yarı uyur yarı uyanık
mayışma durumundayken hiçbir şey
düşünmemeyi başardığımda, beynimdeki zonklama katsayısından
dolayı delirmeye ‘’beş kala, delirmeye
BABAMIN ODASI...
-Ne işimiz var anne bu mahallede? Neden cevap vermiyorsun?Neden bu binada durdun?
-Hiçbir şey sorma,sadece gel.
(Anne kız bir binadan içeri girerler ve bir dairenin önünde dururlar, anne anahtarla dairenin kapısını açar ve içeri girerler)
-Anne bu evde kimin, neden anahtarı var sende?
-Satın aldım, bize ait artık bu ev.
-Seni anlamıyorum anne.