06:26:31.35
Ciddi bir yol gidiyor,
Zaman, mekân, olay birbirinden ayrılınca.
Yağmur yağıyor ve bütün hisler rögar kapaklarına,
Ağlayacaksa insan neye olduğunu bilmeden,
Düşününce hevesi kaçar.
Kimse bir hiç uğruna gelip giderken,
Kalem herkese bir tercüman olmaya çalışırken,
Artık oda yoruluyor ve susuyor.
Sustuğu belki de bir kurtuluş,
Çünkü bekleyince
Eskiden ileride kız çocuğum olsun hayalini kurduğumuzda, içimiz çok masum duygular ve hayallerle dolardı. Şimdi ise toplum bu kadar kötüyken koruyamama korkusu; karakteri, zekası, emeği ve görüşlerinden önce teşhirci giyimle saçma sapan tiktok videolarıyla ön planda olma yaygınlığı çocuk hayalinden soğutuyor. Sonra içimden diyorum ki çocuğum öyle olursa bacaklarını kırarım. Baktım çok meraklı obez yaparım, teşhirci giyinmeye hevesi kaçar,istese de giyinemez.Gerci ona rağmen giyiniyorlar, çok zorsun ahir zaman.🙄 Finallere çalışırken olmayan çocuğu terbiye etme planı yapiyorum. Demek okul öncesi böyle bir bölüm.
Olmayan şeyleri yeniden deneseniz, oldurmaya çalışsanız yine de olmaz.
Olsa da ilk tadı kalmaz, hevesi kaçar, eğrelti durur.
Yani zamanında olmayan her şeyin bir sebebi var.
Olmayana da şükür gerek.
Eski Hırkama Hasret yahut Paradan Çok Zevki Olanlara Öğüt
Denis Diderot
Ne dedim de saklamadım? O bana alışmıştı, ben de ona. Vücuduma kalıp gibi oturur da rahatsızlık vermezdi; onu giydim mi, bana görülecek bir hal, bir güzellik gelirdi. Yenisi kaskatı, sanki kolalı, beni bir taş bebeğe çeviriyor. Eskisi hatır sayar, bir hizmetimden