Büşra Koç Çiçekli
@heybemde_hep_bir_cicek
Sınıf Öğretmeni
Eğitim Kurumları İşletmeciliği Yüksek Lisans
İstanbul -Giresun
738 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Zaten toprak üzerindeki her şey önünde-sonunda toprağa karışır, toprak olurdu...
Ben basit bir insanım ve içime doğduğu, aklıma geldiği gibi konuşuyorum.
Vaktim gelince açmak için gonca oldum, bekledim, işte vakit geldi, goncanın açtığı gündür bugün...”
Okur Takip Önerileri
Günlerimi hür yaşadım toylarda, şölenlerde. Ama arı gibi damla damla biriktirdim balımı.. bugün için sakladım. Vaktim gelince açmak için gonca oldum, bekledim, işte vakit geldi, goncanın açtığı gündür bugün...”
Gitmekle kendinden kaçıp kurtulacağını mı sanıyorsun? Nereye gidersen git, üzüntülerin de seninle beraber gelecektir.
Dünyada hiçbir şey, hiç kimse çaresiz, korunmasız kalmamalıydı.
Hayat böyleymiş! Her şey korkunç, karışık, anlaşılmaz. İşin bir başı bir de sonu var, ortasında ise herkes kaderini yaşıyor.
Felâketler çok defa tek başlarına gelmezler.
İnsan denize açılınca türkü söylemek gelir içinden, deniz insana ilham verir. Ve deniz söylenen türküyü anlar. Yürekten duyarak söylediğin türküyü o da yürekten ve hemen kabul eder.
Oysa düşünmek, her zaman acı veren ağır bir iştir.
Coğrafya ile Edebiyatın birleşmesi iklim
Atmosferin en yüksek tabakalarında meydana gelen basınçlar ve gökyüzündeki su akıntılarının yön değiştirmesi sonunda olurmuş bu değişiklik. Yükseklerde gözle görülmeyen büyük ırmaklar, bu ırmakların kıyıları, yatakları varmış. Bu ırmaklar durmadan akar, yerküreyi saran rüzgâra sürtünür, dünyayı yıkayıp temizlermiş. Zamanın akışı denen şey de bu imiş.
Zavallılar kendilerini ölümsüz sanıyorlardı herhalde! Gözlerinin önündeki gerçeğe rağmen de konuşmalarını “O ölmedi, ölümsüzlerin arasına karıştı!..” diye bitiriyorlardı.
Yedigey, başını döndürüp araçlarla gelen genç arkadaşlarına baktı ve onların hiçbirinin duaları bilmediğini düşünerek canı çok sıkıldı. Öldükleri zaman, birbirlerini gömmek zorunda kaldıkları zaman ne yapacaktı bu insanlar? Öleni sonsuzluğa uğurlarken, hayatın başlangıcını ve sonunu kapsayacak sözleri nereden bulup söyleyeceklerdi? “Elveda yoldaş, seni unutmayacağız” mı diyeceklerdi? Ya da bunun gibi başka bir zırva mı?
Allah’ın varlığına ya da yokluğuna inanmak başka şeydir. Ama insan denen yaratık, bu şekilde davranması bağışlanacak bir şey olmasa da, ancak başı sıkıştığı zaman Allah’ın adını anıyor, Allah’tan yardım diliyor. “İnanmayan insan başı ağırmayınca Allah’ı düşünmez..” diyen atasözü de bundan doğmuş olsa gerek. Ne olursa olsun, herkes duaları bilmelidir.
Dualar, yüzyılların okşayıp parlattığı altın külçeleri gibi, dirilerin ölülerin başında söyledikleri en özlü, en süzme ve son sözlerdir. Âdet, gelenek böyledir.