Tanrı'nın ya da amacın olmadığı bir dünya acımasız ya da anlamsız görünebilir, ama bu, Tanrı'nın gerçekten var olmasını gerektiren bir neden değildir.
Zorlu ''nasıl'' sorularından kaçınmak için ''Tanrı''ya başvurmak yalnızca entelektüel tembelliktir.
Ne mutlu ki yıldızlar o kadar sık patlamazlar,her galakside yüzyılda bir anca bir patlama olur.Ama şanslıyız ki patlarlar,çünkü patlamasalardı burada olamazdık.Evren hakkında bildiğim en şiirsel gerçeklerden biri,bedenimizdeki her atomun bir zamanlar patlayan bir yıldızın içinde olduğudur.Dahası da var: Sol elinizin atomları başka, sağ elinizin atomları başka bir yıldızdandır. Kelimenin tam anlamıyla yıldızların çocuklarıyız,bedenlerimiz yıldız tozundan.
Fiziğin işi görebildiğimiz şeyleri açıklamak için göremediğimiz şeyler icat etmek değil,göremediğimiz şeyleri nasıl görebileceğimizi çözmek,önceden görünmeyenleri,bilinen görünmeyenleri görmektir.
Einstein bir zamanlar, doğa hakkında gerçekten bilmek istediği tek şey olduğunu söylediği bir soru sormuştu.Kabul ediyorum ki bu soru birçoğumuzun cevaplanmasını istediği en derin ve temel sorudur.Einstein bu soruyu şu şekilde sormuştu: ''Tanrı'nın evrenin yaratılışı sırasında bir seçeneği olup olmadığını öğrenmek istiyorum.''
Bir yaratıcı ve bir plan olduğunu varsaymak,insanları,hasta olmak için yaratıldığımız,iyi olmamızın buyurulduğu zalimce bir deneyin nesneleri haline getirir.
