Değişik renklerdeki zambaklar gibi,
karışık bir ruh hali çevreliyor tüm bedenimi.
Rengime dair hiçbir fikrim yok sanki,
dönüp durmaktan kendi zihnimde…
kan kırmızısıyımdır belki ?
Yüzünü güneşe dönen ayçiçekleri gibi,
ışığı arıyor,yakararak dile getiriyorum isteğimi
Gökyüzündeki yıldızlar kaçmış sanki,
geceyi kalbime sardığımda…
dualarım yıldızları yutmuştur belki ?
Dikenli hançerlere sahip güller gibi,
koruyorum dikenli sözlerle kendimi.
Yanımda durmuyor kimse sanki,
sözleri bir silah misali kuşandığımda…
dikenler onları kesmiştir belki ?
Ancak ölünce kokan papatyalar gibi,
koparıyorlar kalbimi anlamak için değerimi.
Acı üzerime gelirken yaşıyorum sanki,
bilinmez olan değerim ortaya çıktığında…
ben çoktan ölmüş olurum belki ?
-ʚїɞ