Sabahattin Ali'nin 1928-1930 arasında çeşitli dergilerde yayınlanmış 16 hikayesinden oluşan bu kitap, yazarın önsözde belirttiği gibi sonraki dönemlerde yazdığı hikayeleri kadar çarpıcı değil ne yazık ki. Fakat tamamen boş da değil. Yine de 1945-50 arasında yazdığı öyküler çok daha güzeller.
Kitap 3 bölüme ayrılmış.
İlk bölümde doğa üstü olaylarla harmanlaşmış şekilde toplumsal olaylar anlatılmakta.
İkinci bölümde Sabahattin Ali, her zamanki gibi, ülkenin çeşitli kurumlarındaki yozlaşmışlığa değiniyor. Diğer öykü kitaplarında olduğu gibi bu kitabında da özellikle askeri kurumlardaki yozlaşmışlığa, ahlaksızlığa, halk sömürücülüğüne dikkat çekilmiş.
Son bölümdeki hikayelerde toplumdaki ekonomik, sosyal, siyasi kırılmanın birey üzerindeki psikolojik etkilerini izlemek mümkün.
Genel olarak sevdim. İç karartıcı ama kafa doldurucu bir kitap.
"Odamda beni kitaplarım bekler. Bu yegâne tesellidir."
