Geç kalınmış sevdalar
Erken ölmüş kuşlarda gördüm
Tren raylarına değen yaşlar, yağmur yüzlü acılar
Hayat bir yanda durmuş, bize yeni senaryolar kurma telaşında
Zira yaşamak nefes almak sananlar bile var
Mutluluğun resminde bile siyah varken
Mutlu olmak ne haddime
Zaten geceler yetmiyor gibi
Kara günler ardı ardına bekliyor sabırsızca
Şimdi hafız, dünya gelişiyor
Teknoloji ilerliyor
Uzay uzaklığını kaybedeli de çok oldu
Ve yine her gün fütursuzca, umursamaz bir tavırla insanlar ölüyor
Özür dilerim, olmayan insanlık
Yüzü gözü her bir yanı insan ama insan olamamış insanlık ölüyor
Hafız bir şeker verir misin
Şu çocuğun gülüşünde ölesim var
Yüreğimdeki taş şehrin temelleri kökten yıkılsın
Ve çocuk
Özür dilerim, insan doğduk;
İnsan olmayı beceremediğimiz için...
L.D