Hayatın hakkını verememişsem, kimseye bir iyiliğim dokunmamışa, bir kedinin başını okşayacak kadar sevgi yoksa içimde, bir kap su içirmemişsem susuza, kimsenin derdini dinlememişsem can kulağıyla, neyi kutluyor olabilirim ben doğum günlerimde?
Herkes kaderiyle kavgalı bir şekilde... "Şükür..." diyen yok gibi...
İnsan yolunu sevmeli bana göre. Gül'ün hatırına dikenini de sevmeli... Ne demişti şair:
"Çekemezsen gülün nazını ne dikene dokun ne gülü incit
Cesaretin yoksa sahrada Mecnun olmaya ne Leyla'yı çağır ne çölü incit..."
Sevmek birini kendine benzediği için kutsallaştırmak sayılmaz. Bu kendini sevmek olur. Başkasını, bütün başkalarıyla seçebilmek değil midir gönül genişliği aşkın üstünlüğü?
"Hevesler kursakta birikirmiş ve bir kadın habersiz gidişiyle her şeyi alır götürürmüş peşinden. Ne bir yudum su kalırmış geriye, ne bir parça toprak... "