hülya ocak
@hlyock
Öğretmen / Aile Danışmanı
25 Temmuz
20 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
İnsanın en önemli eseri , öldükten sonra geride bıraktığı hayatıdır.
Tostoy
Erteleme içimizdeki anne-babaya karşı pasif agresif bir davranış biçimidir..
Evlilik çiçek yetiştirmeye benziyor. Sürekli emek vermek zorundasın. Bunu yapmazsan yabani otlar büyümeye ve çiçekleri boğmaya başlar.
Sayfa 268Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
‘’Çocukluk anılarının olmaması, içinde ne olduğunu bilmediğiniz büyük bir sandığı sürüklemeye mahkum olmaya benzer. Yaşlandıkça sandık ağırlaşır ve onu açmak için daha da sabırsız hale gelirsiniz.’’
Jurek Becker
Eğer kendim için değilsem, kim benim için olacak? Ve eğer sadece kendim içinsem, ben neyim? Şimdi değil ise, ne zaman?
Çocuğa sevgiyi hissetmeniz başka onu iletebilmeniz başkadır. Siz çocuğu kendi içinizde ne kadar severseniz sevin, bu sevgi, çocuğu olduğu şey olarak kabul etmekle birleşmiyorsa ve çocuğa sevildiğini ve kabul edildiğini hissettirmiyorsa, işlevsizdir.
Anne-babalık deneyimi, çocuğunuzla ilişkiniz üzerinden sizi kendi çocukluğunuza ve çocukluğunuzda anne babayla ilişkinize götüren ve bunları kendi anne babanızla yeniden yarattığınız bir süreçtir.
Çocuğu korumakla onu pasifize etmek arasındaki çizgi o kadar ince ki..
İnsanın yapıcı eğilimlerini yıkıcı olanlara egemen kılabilmesi ancak diğer insanlara da bir şeyler verebilmek için çaba gösterdiğinde gerçekleştirilebiliyor. Ama birçok insan incinmekten korktuğu için bunu, diğer insanlardan kendisini soyutlayarak kendi içinde ve tek başına başarabileceği sanısına kapılıyor; kimi ise ‘’verme’’ kavramını yanlış yorumladığı için bu konuda başarılı olamıyor.
Yaşantıya dönüşmemiş bilgi gerçek değildir. Bilmek uygulamaktır..
‘’Önce kendine, sonra başkalarına’’ ilkesi ilk bakışta bencilce bir yaklaşım olarak değerlendirilebilir. Ne var ki, insan ancak kendine verebildiğinde diğer insanlara da ‘’gerçek anlamda’’ verecek şeyi olur.
Sürekli görkem ya da kusursuzluk bir ütopyadır. Kusursuzluğun tanımı yapılabilmiş olsaydı, bu tanımdaki ölçütlere uyan kişi herhalde çok sıkıcı olurdu. Kusursuz olmaya çalışanlar bile öyle olduktan sonra!..
Bir insan diğer insana aşırı oranda bağımlıysa bu onun kendi varoluş sorumluluğunu üstlenmekten kaçındığını gösterir. Böyle biri diğer insana muhtaç olduğu oranda ona yönelik düşmanca duygular taşır.
Tembellikte gizli ve anlaşılmaz bir başarı vardır. Tembel çocuklar, altında ağ bulunan bir ipte yürüyen cambaz gibidir; düştüğünde yumuşak bir şekilde düşer. Tembel çocuklar diğer çocuklara kıyasla daha yumuşak eleştirilir dolayısıyla eleştiriler onların egolarını daha az aşağılamış olur.
