oktay kurada
@homostoic
Kedere bir övgü yazmak değil niyetim, sadece seher vaktinde tüneğinde dikilen bir horoz gibi kuvvetle ötmek ve komşularımı uyandırmak.
İstanbul
28 okur puanı
Kasım 2014 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
İçeceklerini arıların armağanlarıyla tatlandıranların, tanrıların armağanı olan mantığı kötülükle acılaştırmaları ne yazık...
Bir kitabı okumaya başladı
Kişinin çiftliğinin gübreye ne kadar ihtiyacı varsa, sağlığının da o kadar çok yeşil
alana ihtiyacı vardır. O yeşil alanlar, insanın beslendiği, güçlü etlerdir. Bir kasabayı kurtaran, orada yaşayan erdemli insanlardan ziyade, çevresindeki ormanlar ve bataklıklardır. Üstünde ilkel bir orman yetişirken altında ilkel başka bir ormanın çürüdüğü kasaba, sadece mısır ve patates yetiştirmeye değil, gelecek nesillerde şairler ve filozoflar yetiştirmeye de uygundur.
Okur Takip Önerileri
Bugünlerde, sözüm ona insanın ortaya koymuş olduğu tüm ilerlemeler, evlerin inşası, ormanın ve tüm büyük ağaçların kesilmesi sadece manzarayı biçimsizleştirir ve onu çok daha evcil ve ucuz bir hale getirir.
Özsaygının ve yiğitliğin dokunuşlarıyla kalbi titreten ince yapısına aşina olan, aylaklığın cansız parmakları değil, işçinin nasır tutmuş avuçlarıdır.
Günde en az dört saat -genelde dört saatten fazla- ormanın içinde, tepelerin ve tarlaların üstünde, dünyevi tüm meşgalelerden özgür bir şekilde, aylak aylak gezinmezsem sağlığımı ve moralimi muhafaza edemeyeceğimi düşünüyorum.
Şunu gördüm ki, hemşerilerimle aramda örülü taştan bir duvar vardı; fakat benim kadar özgür olabilmeleri için yıkmaları ya da aşmaları gereken çok daha büyük bir duvar mevcuttu.Bir an bile kendimi hapsedilmiş hissetmedim, duvarlar gözüme büyük bir harç ve taş israfı olarak göründü.
Doğruya gösterdiğimiz saygı kadarını kanunlara da göstermemiz makbul değil. Uymak zorunda olduğumu düşündüğüm tek kanun, doğru bildiğim eylemi dilediğim her zaman yerine getirmemdir. Daha önce defalarca söylendiği üzere, bir kurumun vicdanı yoktur; ancak vicdanlı insanların oluşturduğu bir kurumun vicdanı olur.
Bir kitap okudu
85 syf.
·
Puan vermedi
Bir kitap okudu
296 syf.
·
Puan vermedi
·
17 günde okudu
Darwin'in türlerin kökenine dair ilk işareti vermesinin üzerinden bir yüzyıl geçti. Şimdi bizler, bizden önceki nesiller kervanının hiç bilmediği bir şeyi biliyoruz: İnsanlar, upuzun evrim serüveninde diğer canlılarla hep birlikte gelişen akran yolculardır. Bu yeni bilgi bugüne kadar bize, diğer canlılarla bir akrabalık hissi vermiş olmalıydı; yaşamaya ve yaşatmaya dair bir istek vermiş olmalıydı;
biyotik teşebbüsün büyüklüğü ve sürekliliği üzerine bir merak hissi uyandırmış olmalıydı.
Atalarımızın evleri, yiyip içtikleri, giyim kuşamları bize göre daha iyi değildi. Yaşamlarını iyileştirmek için gösterdikleri çaba bizi güvercinlerden mahrum bıraktı. Şu anda üzgün olmamızın sebebi belki de bu değiş tokuştan kazançlı çıktığımızdan emin olmayışımızdır. Endüstrinin nimetleri bize güvercinlerin sağladığından daha çok konfor sağlıyor ama acaba bunlar baharın ihtişamına
bir şey katıyor mu?
Böyle bir iş bölümüyle, kendimizinkinden başka bir aletin kötüye kullanılmasının tüm sorumluluğundan kendimizi muaf tutarız. Fakat öyle bir uğraşı vardır ki
-buna felsefe denir- insanların düşüncelerinden ve isteklerinden yola çıkarak aslında onların topyekun tüm aletleri kullandıklarını bilir. Felsefe bilir ki, bir aleti kullanmaya değip değmeyeceğini belirleyen, düşünce ve ümit ediş şekilleriyle yalnızca insandır.
Bize şu öğretildi: Bir tek Tanrı verir, verdiğini de bir tek Tanrı geri alır. Fakat artık bunu yapan sadece o değil. Çok eskiden yaşamış atalarımızdan biri küreği icat ettiğinde artık o da bir veren olmuştur, zira o kişi bir ağaç dikebilmiştir. Balta icat edildiğindeyse o, bir geri alan olmuştur, zira bu kişi bir ağaç kesebilmiştir.
O halde her kim ki bir parça toprak sahibidir, farkında olsa da olmasa da, bitkileri yaratmanın ve yok etmenin ilahi vazifesini üstlenmiştir.
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Bir kitabı okumayı düşünüyor
