Semavi dinlerde kıyamet alametlerinden sayılan deccal, "ahir zamanda zuhur ederek rububiyet iddiasında bulunup, hakkı batıl ile karıştırmak suretiyle sahip olduğu birtakım olağanüstü güçlerle insanları dalalete sürükleyeceğine inanılan kişi" olarak tanımlanır.
Deccal kelimesi lafzen Kur'an-ı Kerim'de geçmemekte ve hakkındaki tüm malumat hadislere dayanmaktadır. Hadislerde deccalin, dinin zayıfladığı, küfrün ve öldürmenin yaygın hale geldiği bir zamanda, Şam ile Irak arasında bir yerde ortaya çıkacağı, tek gözünün kusurlu ve saçlarının kıvırcık olduğu, alnında kâfir yazacağı, Mekke ve Medine gibi kutsal beldelere giremeyeceği, bir kimseyi öldürüp diriltmeye kadir olacağı, kendisinin ilk etapta iman edeceği fakat sonra nübüvvet, daha sonra uluhiyet iddiasında bulunacağı ve son olarak Hz. İsa tarafından öldürülüleceği belirtilmiştir.
(Buhârî, Enbiyâ, 49; Müslim, Fiten, 20,34,55; Ebu Davud, Fiten, 1; Tirmizi , Fiten, 59,61,62; Ahmed b. Hanbel, Müsned, 3:367, Askalani, İbn Hacer, Fethu'l-bari.).
(Sistematik Kelam, Lisans Yayıncılık, s. 355)