Kariye Müzesi ve Camii'ndeyim bugün. Tek kelimeyle büyüleyici bir ortam. Herkesin görmesi gerek.
Bu fresk, kara melek şeklindeki Şeytan'ın İsa ile konuşması.
Şeytan bir gün İsa'nın yanına gelip der ki;
- Ey İsa.!
Madem Rabbine bu kadar güveniyorsun, at bakalım kendini şu uçurumdan, seni kurtaracak mı.?
Hz. İsa(a.s) cevap verir;
- Ey İblis.!
Kul Rabbini imtihan etmez...!
Hz.İsa yolda bir domuz ile karşılaştı.Ona selametle git, uzaklaş dedi.Hz.İsa'nın bu sözüne şaşıranlar: O bir domuzdur! Dedi.
Hz.İsa: Ben dilimin kötü sözlere alışmasından korkuyorum!
Muvatta
Ağzı bol küfürlü olanlar dikkat etsin...
Dil,kalpten gelen sessiz düşünceleri seslendiriyor...Sıradan dil alışkanlığı değil yani..
Diline sahip çık..
En ufak olur olmaz şeye küfür ederek konuşanlar,aslında kalplerine bu kötü alışkanlığı daha da kökleştiriyor.
Dil söyledikçe,söylenen söz de kulak yoluyla yeniden kalbe beyne gider ve kalıcı hale gelir.
Bir çöp karıştırıldıkça koku yapar.
Duyduğumuz çöp gibi sözleri dil ile karıştırdıkça iğrenç kokular düşünceler oluşur..
Dileyin, size verilecek; arayın, bulacaksınız; kapıyı çalın, size açılacaktır. Çünkü her dileyen alır, arayan bulur, kapı çalana açılır.
Hz.İsa
“Karanlıkta dile getirmekten çekindiğiniz hakikat, birgün aydınlıkta işitilecek ve gizli mekânlarda öğrendiğiniz inancı, bir gün çatılardan haykıracaksınız!”
Hz. İsa
Bir gün Hz. İsa (aleyhisselam), İsrailoğulları içinde Salih olarak tanınan bir kimse ile şehir dışına çıkmış bir yere gidiyorlardı. Halk arasında kötü ve günahkar haliyle bilinen bir adam da peşlerine takılmıştı. İstirahat için mola verildiğinde bu günahkar kul, samimi bir nedamet ve utanç hali içinde, gönlü kırık olarak onlardan ayrı bir yere oturdu ve merhametlilerin en merhametlisi Hak Teala’ya yöneldi,
“Rabbim! Şu yüce peygamberinin hürmetine beni affet!” diye yalvardı. Kötü haline ve o güzel peygamberle birlikte olamadığına üzüldü. Salih bilinen kişi ise onun kendilerini takip ettiğini fark edince bundan rahatsız oldu, onu küçümsedi, ellerini semaya kaldırıp,
“Allahım! Yarın kıyamet günü beni bu günahkar adamla birlikte haşreyleme!” diye ilticada bulundu.
Bunun üzerine Cenab-ı Hak, Hz. İsa’ya (aleyhisselam) şöyle vahyetti:
“Ya İsa, kullarıma söyle; ikisinin de duasını kabul ettim. Boynu bükük mücrim kulumu affedip kendisini cennetlik kıldım. Halkın Salih zannetiği kişiye gelince, onu da benim affettiğim kulumla beraber olmak istemediği için cennetliklerden ayırdım.”
İlk taşı günahsız olanınız atsın der ya İncil'de Hz İsa, bu olay sanırım ülkeler için de geçerli. Hepsinde de geçmişinde veya bugün bir suç , dev günahlar gizli. Yüzleşmiş gibi yapılıyor sadece ama hep sınıfta kalıyor devletler, hep. Sadece vicdanlı insanlar değerli kalıyor.
Merhem süren Hz. İsa'nın eli bile olsa gönlümüzdeki yara iyileşecek gibi değildir. 
Nabi
Ben Kudüsüm
Ey Rabbim!
“Peygamberle başbaşa konuşacağınız zaman,
Bu konuşmanızdan önce bir sadaka verin.”
Buyuruyorsun.
Benim tasadduk edecek hiçbir şeyim yok,
Gölgemde beni savunurken canlarını veren çocuklardan başka.
Kabul buyur Allah'ım
Beni duyur Allah'ım!
Ali imran suresi medine döneminde inmiş olup, 200 ayetten oluşur. "Ali imran "kelimesi Hz. İsanın anne tarafından dedesi olan "imran dan" gelmiştir. "Zevc' kelimesi
Sadece eş olarak Anlamamak lazım.
Saffat suresinin 22 ayetinde arkadaş anlamında da kullanılmıştır. İslam sözcüğü Arapça" Seleme' kökünden türemiş olup itaat etmek ,bağlanmak, selamete kavuşmak gibi anlamlara gelmektedir." Mesih" Hazreti İsa'nın bir lakabıdır. Beğenilen, bereketli ve mübarek ,anlamlarını taşır. "Havari" kelimesi yardımcı ,arkadaş ,dost anlamlarına gelmektedir. Hz İsa'nın tebliğ ettiği ilahi hükümleri yaymayı vazife edinen 12 kişiden her birine de "havari" denir.