Kaderini sev!
Varsa kederini de sev!
Üzülme hastalıklarına,
Gör, hangi günahlarına kefaret olacak,
Terk edildin diye de üzülme
Demek ki sevebilecek bir yüreğin var...
Geçmişi unut, hiç yaşanmamış gibi davran,
Buluttan nem kapma!!!
Döküver kirpiklerinden sonbaharı,
Bir gün ama bir gün mutlu tebessümlerle kol kola gireceksin...
Koklayacaksın yağmur sonrası toprakları,
Yükleyeceksin ruhunu kelebek kanadına,
Uçacaksın semalara sevdiklerinle can!
Kim demiş ebemkuşağı yedi renk?
Bakmakla görmek arasındaki farkı çözdüğünde,
Anlayacaksın ne demek istediğimi..
Hz. Mevlâna (k.s)...
..Mevlana’nın dediği gibi kaderimizi seviyoruz değil mi? Bir Ay, bir soğuk, bir akşam efkarı ki sormayın! Aşka kifayet kazandırmaya çalışıyor bir kadın. Düşündükçe anlamsızlaşıyor yüreği ve susuyor. Utansın yeryüzü. Gökyüzünün ellerinde devşirmelere döndük! Bir ihanetin peşinde, sevgisiz, öylesine mahur, öylesine gururlu, öylesine yorgun. Çıktım insanları seyir eylemeye...
Halimiz derdimize ayan olsun dedik. Derdimizi gecelere kurban eyledik! Bazende hemencecik dökülüyor tüm cümleler. Kalan ömrü yaşamaksa mesele, yaşarız hakkı ile...
Öptüm solunuzu...
Mevlâna Türbesindeki en özel tablodan,
Taş yeşermez, geçmiş olsada nevbahar
Toprak ol da bak nasıl güller açar
Taş gibi idin çok gönül kırdın yeter
Toprak ol üstünde hoş güller biter.
Hz.Mevlâna(k.s.)
Şikâyetçi kötü huyludur. İyi huylu şikâyet etmez. Tahammül eder. Hz. Mevlana(k.s)
Ey gönül..! Anlamayanlar Seni Üzerler, Rahatsız Ederler, Hatta
Seni Deli, Divane Ederler...Elini Ayağını Bağlarlar...
Sen İçi Tatlı, Özlü Bir Yemişe Benzersin,
Bu Yüzden Seni Hep Kırarlar...
[Hz.Mevlana.k.s.a.]