Otuz yaşına geldiğinizde hayatınız, hayata o olarak başladığınız kişiden kaçmaya çalışırken olduğunuz kişiden kaçmaya çalışırken olduğunuz kişiden kaçmaya çalışmaktır.
Gerginim, zihnim dağılmış durumda; yanıtlar, nedenler, tutunacak sağlam ve gerçek bir şeyler arıyorum, ama tam bunları bulduğumu ve kendimi kaybetmeden anladığımı düşünürken, hâlâ paramparça, dağınık ve mahvolmuş olduğumu fark ediyorum.
Hissettiğim acı, bir rüzgar fırtınası gibi. Bazen, devrilmeden tam ortasında durabiliyorum. Öfkelendiğimde, içine daha da girip, beni yıkması için ona meydan okuyorum. Ama diğer zamanlarda, yere çömelip kollarımı etrafıma doluyorum ve sırtımı dövmesine izin veriyorum.