Şükran Yiğit ne yazsa okurum dediğim bir yazar.Dili sade akıcı , yazdığı kitaplar da konular içimizden birini anlatıyor gibi.O eski mahalle kültürü çay koydum gel içelim, ben şu işimi halledip gelene kadar bizim kız sizde kalabilir mi güveni, komşum anahtarı sana bırakayım da bizim kız okuldan gelince senden alıversin samimiyeti, çocuğunu korkusuzca kapının önünde oturtup gelene geçene bakarak vakit geçirmesi sıcacık bir anlatım içinde yazılmış. Mahalleye yeni taşınan Gülay ve Emel ile Türkan hanım kızları Suna ve Işık; yurt dışından dönen erkek kardeşi Ömer arasındaki yaşanan dostluklar, arkadaşlıklar ve aşklardan bahsederken 12 Eylül donemine de dokunulmuş, Nazi döneminde ki Yahudiliğe de dokunulmuş sımsıcak bir kitap idi.
Suna'nın sümüklü Hasan ile yaptığı gazoz kapağı savaşları bizim çocukluğumuzda yaptığımız değişik koleksiyonları hatırlattı bana..Peçete biriktirirdik,düğün davetiyeleri biriktirirdik,değişik paraları biriktirirdik ne güzel günlerdi. 
Şükran Oslu beni o eski günlere götüren kitapları yazmaya devam etsin.Ellerine sağlık, yüreğine sağlık daha çok yazsın daha çok okuyalım.
Burası Radyo Şarampol, Çatı Katı Aşıkları ve Ankara,Mon Amour ! hepsini de severek okudum tavsiye ederim. İyi okumalar dilerim.
