Üstadın Ramazan'a dair hatırası...
Ramazandı. Oruçluydum. Tanıdığım bir tüccar iftar yemeğimi her gün evinden, hususi otomobiliyle gönderirdi. Ben de hapishane kapısının yanındaki tel örgüde yemeğimi beklerdim. Herkesin deliğine çekildiği o saatlerde bana izin verirlerdi. Yine böyle beklerken bir gün ihtiyar bir adam tel örgüye sokuldu. Üstü başı dökülen, amele kılıklı bir ihtiyar… Beni asla tanımadan: “Oğlum, içerde bir Necip Fazıl varmış! Şu karpuzu ona hediye getirdim.; Allah rızası için götürüp verir misin? Dedi. Gözlerim, hücum eden yaşlardan yangın içinde: “Ver, baba, hemen götüreyim! Dedim ve aldım. İşte, hasbi, her türlü nefs oyunundan uzak, Allah için verilen hediye… Bu meçhul Müslüman'dan tüten edayı ömrümce unutamam… Keşke o karpuzu kesmeseydim; hep ona bakıp düşünseydim, İslâm ahlâkını fikretseydim, ağlasaydım, ağlasaydım…
Necip Fazıl Kısakürek ✨️
Aramızda hiçbir şey niye olmadı biliyor musun...
Klinik Terapistimin canım benim şuan bir ilişkiye karar verecek durumda değilsin demesinden
40 yaşında ve hala evlenmemiş terapistimin her duruma zaten olmayacak sadece insanın kendini tanıması için öylesine deneyimlere ihtiyacı var demesinden ve her durumda olayı sadece kendine
Gene bir gün yakaladığım eşkıyalarla, şehrin çarşısından geçerken, orta yaşlı bir adam yanıma yaklaştı ve
— Sen şu Sokolof ve çetesini yakalayan, Bulgarlara göz açtırmayan adam değil misin?
— Evet... Dikkatle, hatta alay edercesine suratıma bakıp
— Sen bunları yakalamak için hayatını tehlikeye attığını biliyorsun tabiî?
Şaşırmıştım.
—
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.