Hüseyin Muhammed
Ey gül cemalim;
- Bir oda köşesin de yapayalnız enkazlar içindeyim,
- Kalbim kırık ve yaralı bir şair misali mısralar da dertliyim,
- Cümleler dökülüyor dilimden,bilinçsiz,derdest düşüncelerim,
- Bir özlem var içim de,kanayan bir kalpten çıkan bu sözlerim,
- Dikiş tutmuyor yaralarım,kâr etmiyor ne pansuman ne ilaç ne de merhem,
- Yazım kış oldu,ışığım söndü,kapkaranlık oldu gündüzüm gecem ey gül cemalim..
Hüseyin Muhammed
Dökülüyor usulca gözyaşlarım.
İçim yüzümden daha hüzünlü bu gece.
Yorgun arsız bir dertteyim.
Sebebi insanlardır kesinlikle...
Atsız Bey nasıl öldü? Atsız'ın son 3 saati
1975 Yılı, On Aralık Çarşamba sabahı saat sekiz. Ankara'da, Refet KÖRÜKLÜ Beğ'in Küçükesat'taki evinin önündeyim. Birlikte otomobille İstanbul'a gideceğiz, bekliyorum. Ayrıca Adalet Hanım ve Faruk Çil Beğ de gidecekler. Arabanın aynasındaki arızalı vidayı tornavidayla sıkıştırmağa uğraşıyorum. Ayna birden fırlayarak düştü, kırıldı. Kırılan aynanın
Ne olmuş olabilir?
Selam, sesi güzel adamım. Selam, ruhuna eşlik ettiğim. Nasılda mahcup bakıyorsun öylee. Üzülme kalbini sevdiğim, üzülme dağ bildiğim. Sen değilsin suçu olan. Sen değilsin üzen. Benim. Benim duygularım seni yücelten. Gözlerini kaçırıyorsun yine, hüzün kaplıyor dört bir yanını. Elimden tutup, çiçeklerle kapladığın koltuğa oturtuyosun beni. Hatalı
Iyi ki doğdun melegim.
Miniğim,
Her şey tamdı senle,
Ve sen gittin,
Her şey yarım,
Ben ise hiçim,
Sensiz yanıyor içim,
Kalp sızım,
Etraf kalabalık ben yanlızım,
itiraf
Herkes birikmiş bizi seyrediyor. Dağılın! Kukla oynatmıyoruz burada. Acı çekiyoruz. Tutunamayanlar’dan
Bu anlatacağımın Selim Işık’la ilgisi yok.
Bu Selim’le aynı koğuştaydık, cezaevinde. Üst katımda yatar, geceleri homurdar, horuldardı. Ben topal olduğum için alt katı vermişlerdi bana. Selim’in horultusundan uyku