Yalnızlık aslında insanın en büyük kalabalığıdır.
Sayfa 119 - Hayykitap
İnsan, her acının acemisidir.
Sayfa 109 - Hayykitap
Sonun Sonsuzluğu
1
Acı, bir ırmak gibi
Doluyor yüreğime
Bardaktan boşanırcasına ağlamak istiyorum
Beni artık ne çiçekler
Ne çocuklar kurtarır
Ne de o her gün
Yinelenen doğum.
Sayfa 7Kitabı okudu
Fedakârlık, kendi canından vazgeçip başkalarına can olmaktır.
Sayfa 17 - Hayykitap
İçimde İntihar Korkusu Var
Hayat acı veren bir yorgunluk halini alınca, bütün bu yorgunluğu sonsuz uyku içinde dinlendirmek için ölüm hazırdı.
"Büyük konuştuk,
Bütün kaybımız bundan."
Sayfa 42 - hayykitapKitabı okudu
Yalnızlık aslında insanın en büyük kalabalığıdır.
Sayfa 119Kitabı okudu
Zirvesindeyim tahammülsüzlüğün…
Sayfa 55Kitabı okudu
“Raflarda tozlanmaya yüz tutmuş kitapların altı çizili satırlarıydı bizi anlatan.”
Sayfa 47Kitabı okudu
Bazı acıları yazamazsınız, bazı acıları anlatamazsınız, bazı acılar yaşanır sadece. Sızı gider, izi kalır insanda.
Sayfa 29Kitabı okudu
Bazı acıları yazamazsınız, bazı acıları anlatamazsınız, bazı acılar yaşanır sadece. Sızı gider, izi kalır insanda.
Sayfa 29 - Hayykitap
Kimse etmedi, insanın insana ettiğini.
Sayfa 118
“Yılların yorgunluğu ve bıkkınlığı var içimde. Doldum dolacağım kadar. Bana bir şeyler anlat, bir şeyler. Güzel ve mutlu bitsin sonu. Yıldım ve yıkıldım ömrümün hiç bitmeyen acılarını sırtlanmaktan.”
Sayfa 55Kitabı okudu
“Beni hemen anlamalısın, çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz.
Yaşarken anlaşılmaya mecburum.”
Oğuz Atay
Sayfa 14Kitabı okudu
Bazen bütün insanları boynuna sarılıp öpecek kadar seviyorum. Bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret falan değil. İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile. Sadece bir yalnızlık ihtiyacı denilen yerdeyim şu anda.
Sayfa 55Kitabı okudu