Kurumuş bir gül yaprağının hüznü ve hatırası var yüreğimde. kaderine terk edilmiş bir mahallenin metruk bir binasının yalnızlığı var üzerimde
Sayfa 54Kitabı okudu
Sonun Sonsuzluğu
1
Acı, bir ırmak gibi
Doluyor yüreğime
Bardaktan boşanırcasına ağlamak istiyorum
Beni artık ne çiçekler
Ne çocuklar kurtarır
Ne de o her gün
Yinelenen doğum.
Sayfa 7Kitabı okudu
Yalnızlık aslında insanın en büyük kalabalığıdır.
Sayfa 119 - Hayykitap
İnsan, her acının acemisidir.
Sayfa 109 - Hayykitap
İçimde İntihar Korkusu Var
Hayat acı veren bir yorgunluk halini alınca, bütün bu yorgunluğu sonsuz uyku içinde dinlendirmek için ölüm hazırdı.
Fedakârlık, kendi canından vazgeçip başkalarına can olmaktır.
Sayfa 17 - Hayykitap