Doğduğum, büyüdüğüm yerden hiç gitmeseydim bunlar gene olur muydu? Bazı şehirler tanıdım çünkü. Önce anlamadım insanları. Sonra da ne yaparsam yapayım anlayamayacağımı anladım. Daha kendimi bile anlamazken... Azınlıkla güldüm, eğlendim; çoğunlukla gülüyor, eğleniyor gibi yaptım. Kısmen de astım suratımı, oturdum aşağı. İşte o zaman da fark ettim
Hayat ve Sen :
Sen, yüreğimi saran;
İçimde dalgalanan deniz,
Karanlığı delen alev alev,
Ateş böceği gözlerin yok mu!
Şehirler geçiyor içimden,
Trenler katar katar,
Yüzümün hüznü dökülüyor.