Ölüm bizim için bir terhis tezkeresidir. Eğer idam da olsa, bizim için bir saat zahmet, ebedî bir saadetin ve rahmetin anahtarı olur.
Risale-i Nur Külliyatından
Genel Kültür, İdealizm, Materyalizm…
_Evrimsel Psikoloji_
_Beynimiz evrimleşiyor. Artık, mağara adamları gibi kadınların başına vurup saçlarından sürüklemek yerine kulaklarına güzel saçmalıklar, boş şeyler fısıldıyoruz. Çağ’a uyum sağlayamayan medeniyetsizler ise doğal seçilimle elenmeye başlıyor.
_Evrimsel psikoloji, insanın sinir sisteminin doğurduğu davranışların evrimsel
Efendimiz (asm) şöyle buyurdu: "Ölüp de Allah katında hayırlı bir mertebeye erişen kullar içinde, şehitten başka hiç kimse kendisine içindekilerle birlikte dünya verilecek olsa bile yeniden dünyaya gelmek istemez. Şehit, şehitliğin ne kadar üstün bir mertebe olduğunu gördüğü için, dünyaya dönüp bir kez daha şehit olmayı arzular." Buhari, Hadis-i Şerif
Biz inananlar için ölüm, bir yokluk, bir hiçlik değil, ebedi saadete açılan bir geçiş kapısıdır. İşte bu yüzden Müslümanın lügatında kaybediş yoktur.
Dünya ve heveslerinin peşinde koşan zalimler içinse ölüm bir idam-ı ebedidir, sonsuz bir kayıptır.. İşte dehşet içindeki korkuları da tam olarak bu yüzdendir. ZALİMLER İÇİN YAŞASIN CEHENNEM!
HAYATI
Fyodor Mihayloviç Dostoyevski 11 Kasım 1821 tarihinde Moskova'da dünyaya geldi. Altı çocuklu bir evde yaşayan Dostoyevski ailenin ikinci çocuğuydu. Babası alkol bağımlısı biriydi ve çok sinirli bir insandı. Bu yüzden evde sıkı bir disiplin vardı. Genelde babasının çalıştığı hastanede vaktini geçiren Dostoyevski, oradaki hastaların
"Yumît" yani ölümü veren O'dur. Ölümdeki müjde ve teselliler ise, hayat vazifesinden terhis ve tebdil-i mekân olmasıdır. Dünya’nın külfetli işlerinden, hayatını devam ettirebilmek için çalışma zahmetinden azad edilmektir. İşte şu kelime, fâni cin ve inse bağırır, der ki: "Sizlere müjde! Mevt idam değil, hiçlik değil, fena değil, inkıraz değil, sönmek değil, firak-ı ebedî değil, adem değil, tesadüf değil, fâilsiz bir in’idam değil. Belki bir Fâil-i Hakîm-i Rahîm tarafından bir terhistir, bir tebdil-i mekândır. Saadet-i ebediye tarafına, vatan-ı aslîlerine bir sevkiyattır. Yüzde doksan dokuz ahbabın mecmaı olan âlem-i berzaha bir visal kapısıdır.
Bediüzzaman Said Nursî 20.Mektubat