Bakın! İlkbahar, çiçeklerle bezenmiş tarlalar, güneş, her sabah uyandırıldığında ötüşen kuşlar, bulutlar, ağaçlar, tabiat, özgürlük , hayat… Ne yazık ki artık bunların hiçbiri bana ait değil!
Ama bu çaresiz durumda bir an geliyor, saçının teliyle o zinciri bile kırabileceğine inanıyor insan.
Her zaman süregeldiği gibi, “Aleme ibret olsun.” diyeceklerdir.
Damarlarımdaki kan özgürce akıyor, kaslarım her istediğimi yerine getiriyor, uzun bir hayat için yaratılmış bedenim ve zihnim sağlıklı; evet, bütün bunlar doğru, yine de bir hastalığım, hem de insanların kendi elleriyle bulaştırdıkları ölümcül bir hastalığım var.
Sayfa 27Kitabı okudu
Her canlı gibi, ölüm karşısında onların da tek derdi hayatta kalmaktır. Çektikleri acı yaptıklarından pişman olduklarından değil ölecek olduklarındandır.