ikinci kez, sindire sindire okuduğum harika bir kitaptı.
belki kulağımızı kapattığımız tasavvuf müziğinin, iki yüreği birleştirmesini okuyoruz ama bundan daha önce ve çok daha değerli olan, ikisinin kalplerinin Allah’ı hatırlayışıydı. Allah’ı zikretmekten mahrum kalmış, dünyevi dertlerinde boğulan, hayatına öfkeli bir adamın rastgele duyduğu bir ney sesiyle yıllarca kaçtığı huzura kavuşması ve çok geçmişte kalmış değerlerini hatırlaması etkileyiciydi.
konunun işlenişi, yazarın kendi sorduğu sorulara yine kendisinin oldukça tatmin edici cevaplar verişi, karakter geçişlerinin tam kıvamında oluşuyla da, beni ilk kez yıllar önce okuduğumda etkilediği gibi etkiledi.
dünya dertlerinin geçiciliğini yüzünüze vuran mis gibi bir kitap.
