rüyamda, hayatımda tanıştığım bütün arkadaşlarımla, sabahın köründe, şehirler arası otobüs konvoyuyla bir yere doğru yola çıktık. 
İlber Ortaylı da bir iki koltuk önümde oturuyor. çantamda adamın kitabı varmış, diyorum ki molada adama imzalatırım, şimdi rahatsızlık vermeyeyim. diğer mola sonunda otobüse geri bi bindim ki İlber hoca topuk. onun yerine bir adam gelmiş, tanıyamadım. otobüsün içinde bir kalabalık var, millet birbirini yiyor, kitaplar havada uçuşuyor. diyorum ki adam yazar besbelli. kim diyorum, 
Zülfü Livaneli diyorlar. rüyamda adam bayaa kiloluydu yani, ondan tanıyamadım.
arkadaşımın abisi de, bu adamların geleceğini biliyormuş besbelli, bütün kütüphanesini getirmiş adama eziyet ediyordu.
iyice kafayı yedim heralde, bu nasıl bir rüyadır
İlber Hoca
'' Öyle bir devirde yaşıyoruz ki, zeka ve yetenek dışında her şey kabul görüyor. ''
İlber Ortaylı
“Gökten düşen ufacık bir damlanın toprağa verdiği fayda kadar faydam yoktu kendime, ne diye hamster tekerleğini durdurmuyordum, ne diye durmuyor, yorulmuyor, bir yere varacak diye umutlu döndürüyordum her gün o tekeri. Kalbimi açmak kâr etmiyor, küsmek kâr etmiyor, inkar, isyan, sürekli can sıkıcı bir hal alan o tartışmalar. Bir insanı bu kadar
Pirinci okuyorlar, meyveyi okuyorlar, şekeri okuyorlar, suyu okuyorlar da sıra kitaba gelince hiç okumuyorlar!
/İlber Hoca
İlber Hoca
Kendinizi yetiştirmeye bakın; dil öğrenin, Türkiye’yi gezin, dünyayı tanımanın bir yolunu bulun!
