dilan
@illicitdln
dear reader pick somewhere and just run
9 Mart
23 okur puanı
Ocak 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
amerikalılar buna ne tepki verirdi acaba
ister ölüm olsun ister ayrılık
insan unutur mu var olduğu bedeni?
dünya sözüm, can evim
bir gün ağzından uzak gülerse ağzım
tanrı gökyüzüyle boğsun beni.
türk edebiyatı supremacyligiyle sisindik bu gece de yalan mi soyleyelim
—Neden yazıyorsunuz?
—İçimden geldiği için yazıyorum! Başkaları gibi normal bir iş yapamadığım için yazıyorum. Benim yazdığım gibi kitaplar yazılsın da okuyayım diye yazıyorum. Hepinize, herkese çok çok kızdığım için yazıyorum. Bir odada bütün gün oturup yazmak çok hoşuma gittiği için yazıyorum. Gerçekliğe onu ancak değiştirerek katlanabildiğim için yazıyorum. Ben, ötekiler, hepimiz, bizler İstanbul'da, Türkiye'de nasıl bir hayat yaşadık, yaşıyoruz, bütün dünya bilsin diye yazıyorum. Kağıdın, kalemin, mürekkebin kokusunu sevdiğim için yazıyorum. Edebiyata roman sanatına her şeyden çok inandığım için yazıyorum. Unutulmaktan korktuğum için yazıyorum. Getirdiği ün ve ilgiden hoşlandığım için yazıyorum. Yalnız kalmak için yazıyorum. Hepinize, herkese neden o kadar çok çok kızdığımı belki anlarım diye yazıyorum. Okunmaktan hoşlandığım için yazıyorum. Bir kere başladığım şu romanı, öteki yazıyı, bu sayfayı artık bitireyim diye yazıyorum. Herkes benden bunu bekliyor diye yazıyorum. Kütüphanelerin ölümsüzlüğüne ve kitaplarımın raflarda duruşuna çocukça inandığım için yazıyorum.
Hayat, dünya, her şey inanılmayacak kadar güzel ve şaşırtıcı olduğu için yazıyorum. Hayatın bütün bu güzelliğini ve zenginliğini kelimelere geçirmek zevkli olduğu için yazıyorum. Hikaye uydurmanın ve kurmanın zevkleri için yazıyorum. Tıpkı bir rüyadaki gibi gidilecek başka bir yere bir türlü gidemiyormuşum duygusundan kurtulmak için yazıyorum. Bir türlü mutlu olamadığım için yazıyorum. Mutlu olmak için yazıyorum.
bu resimdeki boşluk, sıkışmışlık, muhabbetsizlik...
Edward Hopper'ın Gece Kuşları (Nighthawks) isimli ünlü bir resmi var. O resme bayılıyorum. Bazen herkesin o resimdeki gibi olduğunu düşünüyorum; herkesin kendi acı veya pişmanlık dolu evreninde kaybolduğunu, herkesin uzak ve bilinmez olduğunu... Resim bana seni hatırlatıyor. Kalbimi kırıyor.
Nighthawks beni o kadar üzüyor ki şehir hayatının getirisi kaybolmuşluğu, insanlar arasındaki gözle görülür uçurumu, sohbetsizliği, iletişimsizliği, karanlığı, yan yanayken bile yalnızlaşmayı, hüznü, en çok da hüznü... bu resim bana bütün bunları ve hatta daha kötüsünü çağrıştırıyor, tavana dakikalarca bakakalmak gibi bir etki yaratıyor üzerimde. tüyler ürpertici, bir yandan da samimi. gerçekçi. gerçeklik sadece acı veriyor.