kuzgun tekrar paylaştı.
Ölümün insanoğlunun başına gelen iyiliklerin en iyisi olup olmadığını kimse bilmiyor, ama güya başa gelebilecek en büyük kötülük olduğunu sandıklarından ondan korkuyorlar. Birinin bilmediği bir şeyi bildiğini sanması cehaletin en utanç verici türü değil midir?
Sayfa 47
200 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Savcı hanım, duydukları karşısında beyninden vurulmuşa döndü. Beyninden vurulan bir kişinin vücudundaki elektrik anında kesilir, nöronlar beyinden gelen sinyalleri iletemediği için organları verilen talimatı yerine getiremezdi. Savcı hanıma da bu durumun bir benzeri oldu, kızın ellerini tutan parmakları gevşeyip elleri iki yana düştü. Zihnindeki elektrik akımı da kesintiye uğramış, hiçbir şey düşünemez olmuştu. Bir şeyler söylemesi lazım geliyordu. Ağzından sadece “Peki evladım,” sözleri çıktı. Ayaklanarak adli görüşme odasından çıktı. Bir süre nereye gideceğini şaşırdı sonra yandaki odaya geçerek mikrofonu eline aldı ve psikoloğa ifadeyi bitirdiklerini söyledi. Dudağının kenarında tuzlu bir tat hissedince gözlerinin taştığını fark etti. Bu hüzün seli ne zaman akmaya başlamıştı, bilmiyordu.
İçimizde şeytan yok... İçimizde aciz var... Tembellik var... İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey: hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var...
