Karanlık gökyüzü
Rüzgârlar eser
Şimdi eylüldür kaldırımlarda gezen
İhtiyarlığın hüzünlü yürüyüşüdür
İlkbahardan arta kalan
Ve nisanın seksen yaşıdır
Dökülürken birer birer yapraklar,
Bir şeyler hayatımızdan
Kaldırımlara dökülür
Sürer içimde yüzyıl yolculuğum
Eylüllerde...
Sayfa 33
Seni bilirim seni, kutsal buğday başağı.
Sayfa 29 - Ne güzelsin sen..
Ötelere giden bir yol var biliyorum
Geçmek gerek bütün zaman denizlerinden
Sabır ırmakları akmalı içimizde
Ulaşmalı bütün iklimlere sevdamız
Sayfa 27
Bir kurşun geceyi tam ortasından böler
Geçit vermez kimseye Bingöl dağları
Kimsesiz olan benim dağlarda,
Yıldızlar, çobanlar
Ozanların anlattığı gibi hiç değil
Sayfa 23
Biz güneşi sevdik, ışığa koştuk
Sonra destanlar gibi yaşadık yalnızlığımızı
O selamsız sabahsız kalabalıklar içinde
Yalnız kahramanların türküsünü söyledik
İnandık öylecene, sonuna kadar...
Sonuna kadar sevdik, gün geldi öldük
Arkamıza bakmadan yürürken ışığa doğru
İçimizde hiç bitmeyen bir sesti haykıran
Binlerce yıl beklemeye değer mi dirilmek için
Bugünden ölümsüzlüğe yürümek varken.
Sayfa 17
Bir destan yazsam Aybala kızlarına
Hazar'ın kıyısından bir çift turna uçursam göklere
Yıldızlarla insem uçsuz bucaksız bozkırlara
Ulu Bilge atamın ellerine uzansam
Sayfa 15