“..Bir şeyler kaybolmuştu ve belki de onları yok eden bendim.”
Ömrümde hiç olmazsa bir kez doyasıya sevgi görmek isterdim. Midem bulanıncaya ve fazlasını geri çevirinceye değin. Bir tek kez, sadece bir tek kez.
Yüzlerimiz birbirinden ancak otuz santim uzaktaydı ama aramızda sanki ışık yılları bulunuyordu.
"Biz ne dersek diyelim, insanlar inanmak istediklerine inanacaklardı. Biz de ne denli savaşırsak, o kadar kırılgan hale gelecektik."
"Üstelik insanın sesini yükseltmesi de gerekmiyor burada;çünkü karşısındakini inandırmaya da, onun dikkatini çekmeye de ihtiyacı yok."
Sen yabancı olduğunda insanlar da yabancılaşır.
Dünya yaşamak için zorlaşıyor mu ?
Sayfa 220Kitabı okudu
Hislerin içinde birikip, katılaşıp ölürse, işte o zaman başın belada demektir.
Sayfa 151Kitabı okudu
Her şeyi bırakıp kimse tarafından tanınmadığın bir yere gitmek dâhice olmaz mı? Zaman zaman, bunu yapmayı canım çok istiyor.
Duygularını dışa vurabildiğinden. Bu yapılamazsa gerçek tehlike başlar. O zaman duygular insanın içinde birikir, katılaşır. Duygular bedende, donup kalır ve ölür. İşte bu, dehşet vericidir.
"Peki insanlar kalplerini açınca ne oluyor?"
"İyileşiyorlar."
Sayfa 134Kitabı okudu
“Ama değişim denen şey sanki ikiboyutlu sahne dekoru gibiydi, varlığı ya da anlamı olmayan.”
Sayfa 303Kitabı okudu
Bedenimin üzerinden esip geçen bir rüzgar gibiydi, ne ağırlığı vardı, ne sınır çizgileri; kendimi onunla sarmalayamıyordum.
Sayfa 62
Güzellik ve mutluluk şu anda bana göre öylesine zor ve karışık konular ki, kendimi adil, dürüst ya da evrensel doğru gibi farklı standartlara tutunurken buluyorum
Sayfa 113Kitabı okudu