İnayet
@inayett
Konya, 8 Kasım 1997
282 okur puanı
Temmuz 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
" Böylece son oyuncağını da kendi elleriyle kırmıştı... "
Mademe de Prie'nin Öyküsü
Yine 
Stefan Zweig ve yine bir solukta biten hüzünlü bir hikaye.
Madame de Prie, aslında hepimizin içinde yaşattığı ancak başkalarına anlatamadığı bir karakter. Kalabalıklardan ve sahte samimiyetlerden sıkılan Madame de Prie ölümü bir kaçış, kurtuluş yolu olarak görür ve belki de öyle olur.
Yazarın şu son cümleleri kitabı tam olarak özetlemiş:
" Madame de Prie'nin garip ölümünden, gerçek yaşamından ve sahtece tasarlanmış hilekarlığından geriye herhangi bir anı kitabındaki birkaç kuru satır kalmıştı yalnızca; ezilmiş bir çiçekten yitip gitmiş baharının mis kokulu mucizesi nasıl anlaşılmazsa, Madame de Prie'nin tarih olmuş yazgısının tutkulu çoskusu da sezilmiyordu bu satırlardan. " 
Bir Çöküşün Öyküsü
Okur Takip Önerileri
"Kadın gülümsedi, kederle gülümsedi - sevildiğini sandığı eski bir aldatmacaydı bu işte; bunlardan biri iş, biri pohpohlanma, biri de kariyer, anlıyordu. Ama ne olursa olsun bu duyguya dalıp her seferinde unutmak güzeldi. Bir de burada kendinden başka kandırabileceği kimse yoktu."
"Oda boştu, havası kalmamış gibiydi, kendini bu yalnızlığın içinde anlamsız hissediyordu kadın; kimsenin onu arayıp sormadığı bu yerde boş, yararsız, yıpranmış, bitkindi..."
Yaptığı kötülükleri,acımasızlıkları -bunu sadece hislerinde yapmış olsa, bir eyleme dökmüş olmasa bile- kolay kolay itiraf edemez her insan kendine. Dostoyevski cümlelerini sonlandırırken dahi kendisinden 'çelişme düşkünü' diye söz eder.
Yeraltından Notlar, tamamen hayal mahsulü demekle kalmamış yazar kendisinin de hayal ürünü olduğunu iddia ediyor. Belki de haklıdır, hepimiz bir hayalin mahsulleri değil miyiz ? 
Fyodor Dostoyevski 
Yeraltından Notlar
Çok susadığı bir anda eline geçen su dolu bardağı bir dikişte bitirir ya insan bu kitap da benim için tıpkı öyle oldu.
Dostoyevski adına "düşsel öykü" demiş olsa da gerçek bir hikâyesi olduğunu söylüyor kitapta yaşananların. Eğer bana sen bir isim ver diyecek olsalardı sanırım "Bir Çaresizliğin Öküsü" koyardım ismini bu kitabın.
Eşi yalnızca beş dakika önce vefat etmiş bir adamın çaresizliğini düşünüp öyle başlamalı elinizdeki yürek burkacak o satırlara, keyifli okumalar. Fyodor Dostoyevski 
Uysal Kız
"Ah, kör yazgı! Alnımızın kara yazgısı! Biz insanlar yeryüzünde yapayalnızız, işte en büyük felaket burada!"
"Söylendiğine göre yüksekte duranlar uçurumun derinliğine bakarlarken sanki kendilerini aşağıya doğru iterlermiş. Sanıyorum, intiharların, cinayetlerin birçoğu tabanca elde bulunduğu için olmuştur. Tabanca eldeyken de önünüzde bir uçurum, 45 derecelik bir eğim vardır; buradan aşağıya kendinizi bırakıvermek olanaksız gibidir ve her şey sizi tetiğe çekmeye çağırmaktadır."
"Şu dünyada gerçek ne korkunç bir şeydir! Kimse gerçeği görmek istemiyor."
"Ben sessizce konuşma ustasıyım. Ömrüm boyunca susarak yaşadım diyebilirim. Sessizlik içinde geçen günlerimde, başıma ne felaketler geldi, ne bahtsızlıklara katlandım! Toplum içinde itilip kakıldım, sonra bir köşeye atılıp tümüyle unutuldum. Hiç kimse, hiç kimse bunu bilmez..."