cihat ince
@incecihat
29 okur puanı
Kasım 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
3 Noktalar
Saatin çelişkili olduğu anlar vardır. Bazen yorulup durmak ister.
Nefesimde çürümüş bir hayat varken, gözlerim kır bahçesinde. Güneşin doğmasına sanki aylar var. Ellerim geçen sene bu kadar kırışmamıştı. Ve bileklerime dikişlerden çok bileklikler yakışırdı. Zamana ayak uydurmak dört bilinmeyenli denklemden daha zor.
12 merdiven basamağı çıkıyorum her gün zihnime.12'den sonra saymayı bilmediğimden değil de 13 uğurlu gelirse fark ederler bütün ugursuzluğuna inandıkları kara kedileride.
Aklıma çizdiğim resimleri her düşündüğümde utanıyorum. Bir aynada görürsem düşüncelerimi son parçasına kadar kırabilirim zihnimi. Kendimi kendime bile emanet edemiyorum.
Bir düşünce düşüyor kadehin en içine. İcmezsem meraktan içersem kaostan ölürüm . Çizgilere basmadan yürüdüğüm yollarda bir adim sonrası satır araları kadar boş. Nereye gideceğimi koyacağın son noktalama işareti belirliyor.
Beni üç noktalara bırakki kaybolayım
Cihat İnce
"Kader" okurken 5 Harf Sadece
Kaç senelik düşünmeliyim hayatımı. Dizlerimi kanattığımda canım bundan daha fazla ne kadar acıyabilir diye düşünürdüm ta en geçmişimde. Gelecek hiç gelmeyecekmiş gibi üzülür büyümek isterdim bir an önce. Bir oyun gibi görürdüm dünyayı, yenilince yeni baştan. Ah çocuk…
Kaçıncı bölümündeyim hayatın. Saymadım... Kaç kere yenildiysem de bir türlü başa sarmadı. Hikayesini seçme fırsatının olmadığı bir dünyaya geldim. Ki siz buna Kader diyorsunuz. Avuç içlerimin içindeki çizgiler mi yanlış? İki kaşımdan birinin yamuk olması, çocukluğumdaki şaşırmalarım mı “boş yok” yazan kapaklara ? Kara kediler gerçekten uğursuzdu da dost mu olmamalıydım onlarla? Bilmiyorum.
Gerçekler ile hayaller arasında bir köprü kurdum. Köprünün zemini kişiliğim yani sağlam. Korkuluklarsa geçmişim hayli çatlak. Ne zaman hayaller tarafına adım atsam korkuluklar çatırdıyor. Sırtımı yaslamak için aradığım kolonlar bir adım geride .Geçsem geri dönememekten,kalsam uzaktan hayallerimi izlemi izlemekten korkuyum.Tam ortadayım ve ceplerimi araladım baba,öksür ki korkmayayım.
Balkabağına dönüşmesinden korkar on ikiyi bulmadan yatardım bana hediye aldıklarında. Sokak lambalarının sabaha karşı söndüğünü fark ettiğim gün, vakti geçirdiğimi anladım. Her saat için bir umut, her dakika için bir hayalimden oldum. Avuç içi kadar inancım kaldı benim parmaklarımın arasında. Onu da saklıyorum muhtemel alkışlanacak bir sona.
Cihat İnce
SO LONG
Vakti karanlık, şehrin tam ortası nefesimi duyuyorum; nefes nefese.Altı kuşak bağladım belime.
İnsan değişmeye saçlarından başlarmış. Düşünceler yoğunlaştıkça saçlar da beyazlarmış. Siyah tele hasretliğimdendir sakal bırakışım.
Doksanlı yıllar ile seksenli yıllar arasında kalma savaşı verirken bir apartmanın en üst katında balkondan aşağı sarkmış hayallerim ile büyüdüm ben. Baba nasihatlerinin altını çizmediğimdendir zorluklara karşı duruş bozukluğum. Gardımı aldığım her savaşın malubu bendim. Ve asla kaybettiklerimi kazananlarla değişmedim.
Altı kuşak bağladım belime yıllar ilerledikçe.
İçimden konuşmaya başladığımı tuzluğu uzatmadıklarında anladım. Sessizliğin kabullenmek olduğunu halı desenleri öğretti bana. Süper güçlerimin olmadığını okulda değil babamdan yediğim tokatla anladım. Oysa daha altı yaşındaydım.
Zaman geçer zaman hep geçer. Büyüdüğüm yıllar arasında kayboldum. Fosforlu kalemlerle anılarımı çizdiğimi sandığım renkler, karanlığı gördüğü anda silindiler. Diz yaralarım, çocukluğumun son kanıtıdır.
Altı kuşak bağlamıştım belime. Altıncı yaşımı arıyorum.Fazladan var mı sizde?
Cihat İNCE