nefret.
@inciazra
24 Ocak
10 okur puanı
Ağustos 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Çok değil daha dün denilecek kadar yakın zamana kadar bir ırmağın üzerine köprü yapıldı mı, gelenden geçenden 'köprü parası' adı verilen bir para alınırdı. Şimdi ise köprüler kamu malıdır, isteyen canının istediği kadar geçebilir. Şose yollarda, gidilen verst başına para ödeme uygulamasına bugün yalnızca doğuda rastlanıyor. Müzeler, kitaplıklar, devlet okulları, çocuklara topluca verilen öğle yemekleri, parklar, bahçeler, yıkanan-süpürülen, aydınlatılan yollar, evlere kadar çekilen sular herkese açıktır, herkes bundan yararlanabilir...hepsindeki ilke, "ne kadar ihtiyacınız varsa buyrun"dur.
egemen sınıfların ele geçirdikleri ayrıcalıkların korunabilmesi koca bir yargıçlar, savcılar, jandarmalar, gardiyanlar ordusunu gerektirir; bu ise malum: vergi, yalan, talan, rüşvet ve akla gebilecek her türden alçaklık demektir. iş bu kadarla kalsa yine iyi: bu düzen insanlar arasında toplumsallığın, toplumsallık duygusunun gelişmesine engel olur. herkes bilir: ilişkilerde doğrudanlık kalmamışsa, kendine saygı kalmamışsa, birbirini anlama, birbirine yardım kalmamışsa, tıpkı birbirlerini yiyerek, yağmalayarak yaşayan bazı hayvan türlerinin soylarının tükenmiş olması ve şimdi de tükenip gitmekte oluşu gibi, insan türü de yok olur, yiter gider.
Bilim hiç denecek kadar küçük bir azınlığın ayrıcalığı... Gerçekten de, bir işçinin oğlu on üç yaşında kömür ocağına inmek ya da babasına tarlada yardım etmek zorundaysa eğer, 'herkes için eğitim'den söz edebilmek mümkün müdür? Gün boyu süren ve insanı ahmaklaştıran korkunç ağır bir işten sonra akşam evine bitkin bir şekilde dönen işçi için öğretim sözcüğü ne anlatır?
Sayfa 50Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
92 syf.
5/10 puan verdi
·
26 saatte okudu
