05/05/2024
Erenlerim himmet, üstadım destur
Yanıktır bu yolda bizim gönlümüz
Bir çare nasiptir belki nefestir
Darı cihan iç're üryan yürürüz
Selâm verir durmaz hep sağa sola
Aydınlıktan haber işte sala sala
Vicdan ile büyür ve çıkar yola
incinmek, incitmek
Hangisinin daha zor olduğuna incitmek cevabını vermenin gerçekçi olmadığını düşünürdüm. Bu yüzden incinmenin her zaman çok daha zor olduğunu, incitmenin ise içerisinde her zaman haklılık barındırdığını -en azından inciten hep öyle düşünür, muhakkak bir kulp bulur haklılık payım var der- dolayısıyla doğru veya yanlış, bir şekilde insanın içini rahatlatabildiğini düşünürdüm. Fakat kendimle tekrar tanıştığımı düşündüğüm şu günlerde, esasen buna vereceğim cevabın incitmek olduğunu çok daha iyi anlıyorum. İncinmek her ne kadar kendi içimizde çözemediğimiz yalnızca ızdırabını yaşayabildiğimiz şeyse de içerisinde suçluluk yok. İncitmede ise bir suçluluk var, özellikle incinmenin ne demek olduğunu biliyorsanız, incitmek insanın üzerine bir katilin duygularını yüklüyor. İncinmeyi karşımızdakinden bir adımın gelmesi ile üzerimizden atabilirken, -tabii eğer bunu telafi etmeyi düşünebilecek insanlarla ilişki kuruyorsak- incitmeyi bir suç olarak içimizde vicdan azabıyla yaşamaya devam ediyoruz.
Elbette incitmenin getirdiği suçluluk da muhatabımızın gönlünü almakla geçiyor fakat gönül alma işlerinin neticesi de çoğunlukla incinmekle sonuçlanıyor.
İki ucunun da temiz olmadığı bir değnek ne yazık ki... yine de incinmeyi tercih ederim vicdan azabı aromalı ızdıraptansa, kalp kırıklığı aromalı ızdırap evladır.
Söz var söyleyene hayran olursun...
Söz var isteyene gönülden can olursun..
Söz var incitir canı..
Söz var göze alır gamı.
“Bazen insanlar seni incitir… Ve inciten sanki senmişsin gibi davranırlar..” 🌿
Seni inciten bir kalbi bile sev.
Fakat seni seven kalbi hiçbir zaman incitme.
Hayatta haklı olduğumu bildiğim halde birilerine yakarışım incitir duygularımı.
Uzak dur, uzak duran çiçeğin kokusundan
Işıktan karanlığa süzülüp giden sudan
dağılan bir yuvanın başını bekleyen kuş
Uzak dur ki, bakarsın tam göğsünde vurulmuş
O nasıl bir bahar ki, yollarına kan döker
O nasıl gökkuşağı, göğüne perde çeker
Uzak dur rahminde küf taşıyan analardan
Ruhunda gölgesini görmeyen aynalardan
Neyi var, beyazından mahrum bırakan canın
Neyi var, sırlarına gülümseyen fincanın
Beri gel güle katran damlatan aşk kirinden
Uzak dur ihtirasın o mağrur şiirinden
Çemenzârı inciten her belâdan uzak dur
İçindeki bin yüzlü Kerbelâ’dan uzak dur
Nurullah Genç
Böyle felsefi derinliği olan müzikleri ayrı seviyorum.
El vurup yâremi incitme tabib, incitme tabib
Bilmem sıhhat bulmaz hicraneler var
Dert vuran yâreme eylersin derman
Her can kabul etmez, viraneler var, viraneler var, viraneler var
Vay dünya, dünya, yalansın dünya
Vay dünya, dünya, fanisin dünya
Yalan ile yalan olansın dünya, alansın dünya
Dert ehli olanlar insana gelir, mürşide gelir
Elbette arayan dermanını bulur
Sadık der ki, kimde ne var, kim bilir
Geşt-ü güzar ettim, elde neler var, elde neler var, elde neler var
Vay dünya, dünya, fanisin dünya
Vay dünya, dünya, daimsin dünya
Aşk ile pervane dönensin dünya, yanansın dünya
Ali Ekber Çiçek
Acı veren eciş bücüş yalanlarınızla
Tarihte bizi karalayabilirsiniz
Hatta her pisliğe tıkabilirsiniz de
Lakin, toz gibi, yükseliriz biz hala
Arsızlığımız keyfinizi kaçırır mı?
Niye kasvet çöktü üstünüze?
Çünkü oturma odamızda pompalanan
Petrol kuyuları varmış gibi yürüyoruz
Tıpkı aylar gibi ve güneşler gibi
Kesinliği ile dalgaların
Tıpkı yükselen
Psikoloji ♡
Bazen sana söylenen tek bir cümle nasıl da acıtabiliyor canını. Saatlerce üzerine düşündüren, zihninde yer eden, tekrar tekrar yankılanan bunaltıcı bir hal alıyor. Böyle durumlarda hatırlaman gereken bir şey var. Seni inciten o söylenen şeyler değil, bunların var olan yaralarına dokunması. Bunu aklından çıkarma ve söylenenleri kişisel alma, tetiklendiğin her konuyu bir dönüşüm fırsatı olarak gör.
Manzarası ne kadar güzel olursa olsun
Seni inciten pencereyi kapat..🥀
-hayat boyu öğrenilecek en önemli ders- şudur: ''asla kimseyi incitme!''
Jean-Jacques Rousseau