Büyümek, yaşlıların dilini öğrenmektir.
Beynimde yıllarca önce ölmüş konuşmaların disiplin altına alınamayan kaosu hüküm sürüyordu.
İşte bunu keşfetmek bir ömür artı bir günümü aldı.
“Gerçekten bilmiyorum.Kesinlikle bildiğim tek bir şey var o da ölümün çok yakınımda olduğu.”
“İlahi güçlerin şerlerinden ne kadar korkuyorsam, hayırlarından da o kadar nefret ederim ben.O yüzden inanmanın da bir yararı yok.Ölümün beni beklediğini-hatta daha fazlasını-biliyorum.”
“Ruhumu hayatta tutmak için elimden ne geldiyse yaptım,beyaz kurtları ezdim ayağımın altında.”
Düşüncelerimi patlatıp, göğe uçuracak güçte olan zihinsel bombalara, roketlere de aşinaydım ben.
Yazmak bir cehennem. Sözcükler kuşlar kadar ağır. Ama yine de boş veremiyorum bir türlü. İnsan olarak var olmak ile aramda tek bir bağlantı kaldı, o da yazmak.
Kuşkusuz ebediyen cehennemde kalmak, şu anda yaşamakta olduklarıma oranla tercih edilebilir bir durum. Hayır, ölmek değil, ölümün hangi kisve altında bana görüneceğini bilememek, tüm vücudumdaki sinirleri kemiriyor.
“İnsan daima ve her durumda Tanrı’yı aramaya mahkûmdur! Bu da, yiyecek peşinde koşmaya mahkûm olmaktan çok daha meşakkatli bir kader.”
Sayfa 183 - Ayrıntı Yayınları, 5.basım, 2017.Kitabı okudu
“Ölüm samimidir, estetik değil.”
Sayfa 115 - Ayrıntı Yayınları, 5.basım, 2017.Kitabı okudu
“Bir enkazı şımartırsan, başına bela alırsın.”
Sayfa 86 - Ayrıntı Yayınları, 5.basım, 2017.Kitabı okudu
“Dizleri üzerinde sürünen kendim olmadığım müddetçe dilenciliğe bayılırım ben.”
Sayfa 86 - Ayrıntı Yayınları, 5.basım, 2017.Kitabı okudu
“İnsan hayatının büyük gizemlerinden biri şu: Niçin bize eziyet çektirenlere, buna devam etme şansı tanırız?”
Sayfa 86 - Ayrıntı Yayınları, 5.basım, 2017.Kitabı okudu