Yaşlılar ve Politikacılar
Oslo'nun her yanında ihtiyarlar evlerinde yalnız başına ölüp duruyorlardı, çünkü politikacılar yolun sonuna gelmiş insanlara "öncelik" tanımıyorlardı. O aynı politikacıların daha kısa bir zaman önce kıçlarını silenlerin de bu yaşlı adamlar ve kadınlar olduğunu belli ki unutmuştu gücü ellerinde tutanlar.
Sayfa 33 - Can YayınlarıKitabı okudu
Benimse içimde kış soğuğu hüküm sürüyordu...
Sayfa 306
İşte hayat bu!
Bilebildiğimiz ne kadar az şey var ve saatte yüz yirmi ile gelen ölüm karşısında seçme şansımız sıfır.
Her şeyden ve hiçbir şeyden konuştuk..
Şu zamane kızları analarına hiç benzemiyorlar. Ne iyi! Geleceğin çocukları saçma sapan titizliklerden, analar ise uzun zamandır silinmeyen camların vicdanlarını rahatsız etmesi nedeniyle geçirdikleri bunalımlardan kurtulmuş olacaklar.
Sayfa 236
Bizleri içimizde yeni ufuklara doğru sürekli yönlendiren düşlerimiz...
Ne kadar çılgın,ne kadar gerçeklerden uzak olurlarsa olsunlar bizi canlı tutan,kan dolaşımımızı sağlayan,dünyayı ayaklarımızın altında döndüren düşlerimiz..
Sözlerini çabuk unutmuşum. Onları biliçaltından, bilinç düzeyine çıkarmak için bir faşist gerekiyormuş.
Bir daha asla belleğimden çıkmadılar.
Yetişkinler küçük madeni parçaları etrafa saçıp, ucuz saygı toplamayı çok iyi bilirler.
Çünkü böyleydik biz;
çok uzaklarda, çılgınlığın savanlarında çıktığımız, yaşam boyu sürecek olan safaride, varlığına derinden inandığımız altın gergedanın peşinden koşan bir çete.
İnsanların utanıp sıkılmadan her tarafta,kafelerde,dükkanlarda,merdivenlerde seviştikleri ve sevişmenin, yumruklaşmak ya da oynayan çocukların üzerine "Napalm Bombası" atmak kadar doğal sayıldığı bir dünya...
Kendimden başka hiç kimseyle ilişkim yoktu, aynayı da bir dolaba tıkmıştım.
Birlikte oturur dumanlanırdık, birlikte yapayalnızdık.
“Kaygı sivri gagalı bir mahpus kuşu gibi çırpınıyor göğüs kafesimde.”
Okuduğum kitaplar sayesinde küçük kenti sarmalayan kabuk çatladı, dünya gözlerimin önüne serildi. Çok yoğun okuyordum. Cümleleri gözlerimle yutarken, kitabın kahramanları odamda, yanı başımda canlanıyor, olayların akışı halüsinasyonlara benziyordu.
Sayfa 123