Kendime yeni bir önsöz yazmak istiyorum. Yeni bir dil yaratmak istiyorum. Beni kendime anlatacak bir dil. Çok denediler, efendimiz. Allah’tan, ne denediklerini bilmiyorum, Olric. Hiçbir geleneğin mirasçısı değilim. Olmaz, diyorlar. İsyan ediyorum. Az gelişmiş bir ülkenin fakir bir kültür mirası olurmuş. Bu mirası reddediyorum Olric. Ben Karagöz filan değilim. Herkes birikmiş bizi seyrediyor. Dağılın! Kukla oynatmıyoruz burada. Acı çekiyoruz. Kapı kapı dolaşıp dileniyoruz. Son kapıya geldik. İnsaf sahiplerine sesleniyoruz. Ey insaf sahipleri! Ben ve Olric sizleri sarsmaya geldik.
Bir kağıdı bile güzelleştirir insan,
Seni çizmem sana tapar tüm insan.
Yazarım hepsi seni düşünsün ama yüzün gelmesin akıllarına,
Böyle gülme kağıt taştan değil insaf..
“Bu Dünyada Ahde Vefa Kalmamış!” Dedirtmem
Hz. Ömer Ömer Radiyallahü Anh’ın hilafeti döneminde, gerçekleşen gerçek ve muhteşem bir hikâye…
Hz. Ömer Radiyallahü Anh, Ashab-ı Kiram ile beraber bir mecliste oturuyorlarken, karşıdan üç kişinin gelmekte olduğunu gördüler. Bu gelen kimseler, bir delikanlıyı yakalayıp ellerinden sıkıca tutmuşlar ve belli ki halifenin huzuruna çıkarmak üzere
Emperyal Oteli __ Attilâ İlhan __Kendi sesinden
Sesleri liman sislerinde boğulur
Gemiler yorgun ve uykuludur
Sabahtır saat beş buçuktur
Sen kollarımın arasındasın
Onlar gibi değilsin sen başkasın
Bu senin gözlerin gibisi yoktur
Adamın rüyasına rüyasına sokulur
Aklının içinde siyah bir vapur
Kıvranır insaf nedir bilmez
youtube.com/watch?v=6rnZR7P...
Bu ne mühtiş şiirdir böyle __ NE OLSA ATİLLA İLHAN
Gecenin yarısıdır
Yâr, ömrün varısıdır
İnsaf et mene yârim;
İnsaf, din yarısıdır
Emperyal Oteli __ Attilâ İlhan __Kendi sesinden
Sesleri liman sislerinde boğulur
Gemiler yorgun ve uykuludur
Sabahtır saat beş buçuktur
Sen kollarımın arasındasın
Onlar gibi değilsin sen başkasın
Bu senin gözlerin gibisi yoktur
Adamın rüyasına rüyasına sokulur
Aklının içinde siyah bir vapur
Kıvranır insaf nedir bilmez
youtube.com/watch?v=9Xk6za7...
Bu ne mühtiş şiir böyle
Canımı yakıp kıran herşeyi olanca açıklığıyla dile getirip gerçeklerle yüzleşmek biraz iyi gelir diye düşünmüştüm bu günlüğu yazmaya başlarken ama gördüm ki gerçeklerle yüzleşmek kolay yapılabilecek bir şey değil !
Ya tüm sinirleri ve duyguları aldiracaksin yada kalbini çıkarıp bir kenara bırakacaksın çünkü gerçekler hiç tahammül edilir gibi değil ne bir parça insaf ne merhamet kalmamış insanlarda uzuluyorlar da uzuyorlar ...! 😈
Aklını ve vicdanını maddi şartlara hapsetmiş bir zihinde ne akıl ne vicdan ne fikir ne de insaf olur. Böylelerinin düşünce ufku görebildikleriyle sınırlıdır. Aslında akıl ve vicdan yoksunu oldukları halde ahmaklığın verdiği özgüvenle kendilerini en akıllı zannederler!