Nereye baksam çıldırtan moral bozan bir akşamdı
Ne garipti bu ayrılık günleri
Düşmandan da ayrılsam içim yanıyor
Tuhaf oluyor insan
Ecelin gelmesine gerek yok sen aldın canımı
Yarını düşünmeden sen kapattın kapını
Canımı verirdim senin için
Yalanmış, dolanmış koynumda beslediğim bir yılanmış
Sevip kıyamadığım bebeğim bir nankörmüş
Yediveren güller solmuş orası şimdi çölmüş
Hatıra yüklü kervanlar geçiyor
Dolu dolu gözlerimin önünden
Kıyamet koptu ay tutuldu sen farkında değilken
Senin yüzünden yaprak yemyeşilken
Nefret ediyorum ayrılık gününden
Senin önünden eskiden geçerken istekle geçerdim
Şimdiyse yere bakarak gökyüzüne suratımı arasarak geçiyorum
Fotoğrafları yakarak mutlu oluyorum
Boşver kendimi salak gözüyle özgürlüğe kavuşuyorum
O kadar bencilsiniz ki , sulamadığınız çiçeğin kuruyuşunu nankörlük sayıyorsunuz
youtu.be/TTIg6ERCSzc
11. Yine andolsun ki sizi(n önce insan olarak maddenizi) yarattık, sonra size (teşekkül devresinde insan olarak) şekil verdik, sonra da meleklere: “(Kudretim için) Âdem’e secde edin.” dedik. İblis’ten başka hepsi secde ettiler; o, secde edenlerden olmadı.
( Âyet-i kerîmede geçtiği üzere insan, kendisinin yaratıcısı değildir. Kendisine şekil/suret, dillerini ve renklerini veren de kendisi değildir. Bunun gibi bilgisi de ezelî, ebedî, herşeyi kapsayıcı ve görecesiz değildir. Böyle olunca insan yüce Yaradanı’na karşı, İblis misâli O’nun yüceliğini tanısa bile büyüklük taslayarak secde/ibadet etmez, emrini yerine getirmezse nankörlük yapmış/kâfir olmuş ve şeytanın kendine benzetmeye çalıştığı kimselerden olmuş olur.)
A'râf Sûresi / 11.Ayet
Hâlâ aynı
Hâlâ herşey aynı
Sen yine aynı güzellikte
Ama yine sadece guzelik peşindesin
Aynı hareketler aynı tavırlar
Uzaktan görse seni insan sanırlar
Bir insan bu kadar mı kör olup
Nankörlük yapar
Daha önce de dedim
Sen özel olmayı değil güzel olmayı tercih ettin
Seni özel biri gibi yaşadığım
Kendimden özür dilerim