İnsan ne ile mi yaşar?
İnsan yaptığı hataları ile yaşar ,
İnsan çektiği zulümler ile yaşar ,
İnsan sevmeyi bilip terk edildiği zaman yaşar.
Eğer o insan hala yerdeyse ,
Henüz tek başına kalkmayı bilecek kadar üzülmemiş
İnsanı ayakta tutan bacakları olsaydı ,
Şimdi ayakta değil oturuyor olurdum.
Ne ayaklarımın ne dizlerimin dermanı kaldı.
Beni ben yapan vücudum olsaydı ,
Şuan helak olmuştum..
Oysa beni ben yapan huyum , tavrım
Beni ayakta tutan şey ise acılarım
https://linktr.ee/synergykendiyas
Ruh zedelenmeden vücut hasta olmaz !
Hastalıkları önce 2 ye ayıralım:
1-Ruhsal
2-Bedensel
Tolstoy’un "İnsan Ne İle Yaşar" adlı kitabında, çiftçi Pahom’un hazin ve ibretlik öyküsü yer alır. Sıradan kendi halinde bir çiftçi olan Pahom, daha zengin bir hayatın hayalini kurmaktadır. Uzak bir yerlerde, cömert bir reisin karşılıksız toprak verdiğini duyunca, daha çok toprak elde etmek için reise gidip talebini iletir. Gerçekten de
Niyet kalbin istikametini belirler.Nasibi doğuran da niyettir.Niyetin iyiyse korkma sen gittiğin her yere ışığını ve bereketini götürürsün.Söyleyen ne de güzel söylemiş.İnsan nasip ile niyet arasında güzel bir çizgide yaşar.Niyetini bozan nasibini kaybeder.
Askerlikte herkese verilen klasik bir öğüttü, önden gitme alnına vururlar, arkadan gitme sırtına vururlar. Bir de buna benzer bir ata sözü de vardır, yukarda yatma yel alır, aşağıda yatma sel alır. Bu nedenle insanlar, ortada olmayı seçecek şekilde evrimleşmişlerdir. Bu da büyük çoğunluk demektir. Yani bir tür sürü güvenliği.
Toplumda ise en
Tırtıl ile insan ne de çok benzer dostum. Bir tırtıl doğar daha larvadır. Ağlar zırlar ama yaşar, yaşar, karnı acıkır, kimse bakmaz ona. Ve kendi çaresine bakar, çalışır karnını doyurur büyür, ve büyür. Büyüdükçe hayatı sorgular ve dünyadan nefret eder nefretini öyle büyütür ki yaşamak istemiyordur uzaklaşmak ister. Kendine sadece kendi için olan dünyasını örer bu onun tabutu dur . Kozasına çekilir. On iki gün. Hayatının en uzun dönemini hayattan, dünyadan, ve kendinden uzaklaşır. Ve karnı acıkır kozayı kırar ve çıkar, biran olsa bile kendini özgür hisseder. Uçar ,uçar ve bir dala konar gün batımına karşı oturur, dünya değiştiğini düşünür, şimdi dünya güzeldir, umut doludur, kendini bu güzellikle sonsuza kadar yaşayacak gibi hisseder. Ama o da ne bu gün batımı onun son günüdür, oysa dünya aynı, nefret dolu, hayal kırıklıkları ile dolu bir oda. Değişen tek şey kendisi ve baktığı açıdır. Artık o kelebektir dostlarım bugün onun son günüdür güneş batar tek şey güneş değildir, bizim ve bizim tırtılın hayalleridir dostlar. Hayatı doyasıya yaşayın dostlar gün gelir son güneşi hayal kırıklığı ile batırmayalım.
"Ölmek için çok genç , yaşamak için fazla telaşlıydık."
-İnsan Ne ile Yaşar
.....
Ütopya Gerçek Olabilir mi? Ütopya Eleştirisi
Ütopya olarak adlandırılan ülke; herkesin el ele verip ateş çemberleri etrafında keyifle sohbet ettiği, paranın, mücevherlerin ve kaftanların değer görmediği bir topluluktur.
Fakir zengin ayrımı olmadan, halkın hırsızlık veya dilenciliğin ne olduğunu bilmeyecek kadar huzur içinde yaşamasına imkân
Hak sûretidir âlem-i imkân ile Âdem
Bundan güzeli nerde ki, cennette mi sandın?
(Bu dünyâ, Allah'ın kendi sûretinde yarattığı insanın da kendini Hakk'ın sûretinde görebilmesine verdiği imkânla en mükemmel ayna gibidir, o hâlde, sağladığı bu imkânla, böyle bir güzellik cennette bile yoktur.)
Her yer ne güzel menbâ-ı hüsn, insan güzeli
Unutamadığım Kitaplar-3
Tolstoy. Sanırım Ruslarda en sevdiğim yazardır. Belki Suç ve Ceza'yı yıllar içinde unuttuğum için olmalı ama "İnsan Ne İle Yaşar?" kitabını okurken, özellikle sonlarını, hissettiğim "Bu harika! Cidden harika!" tarzındaki sözlerdeki şu ünlemi koymuştur. Bunun sebebini pek açıklayamam.