"Anneye, çocuklarının neye ihtiyaç duyduklarının bilgisi verilmedi. Zengin adama da neye muhtaç olduğunun. Hiç kimseye, akşam olduğunda çizmelere mi yoksa ölümü için terliklere mi ihtiyacı olacağı bildirilmedi. Yetimlerin yaşaması annelerinin koruyuculuğundan değil, yabancı oldukları halde onlara acıyan ve şefkat duyan bir kadının kalbindeki sevgidendi, ki bütün insanlar, kurtuluşları için harcadıkları düşünceyle değil, kendilerine verilen sevgiyle yaşarlar.
Önceden Tanrı'nın, yaşaması için insana arzular verdiğini biliyordum oysa şimdi gerçeğin bunların ötesinde olduğunu anladım. Tanrı, insanların ayrı değil, birlikte yaşamalarını düşünerek yaşıyor gibi görünseler de onları gerçekte yaşatan tek şey sevgidir. Kim severse Tanrı'ya yaklaşır; Tanrı da ona. Çünkü sevgiyi yaratan O'dur."