Şükrü ERBAŞ - İnsanın Acısını İnsan Alır
Nereden, nasıl hissettiklerimi, kitabın bana hissettirdiklerini yazsam bilmiyorum. Hemen hemen her cümlesi, her kelimesi derin ve belli ki büyük bir özenle yazılmış. Her satırda his var..
Şükrü ERBAŞ kalemi sağlam bir yazar. Bu kitapta ne yok ki.. Kitabın türü DENEME fakat içinde şiir de var, inceleme de tanıtım da.. Ben bir “Nazımsever” olarak kitapta anlatılan Nazım ile konuşmak beni yeniden kendime getirdi.. Nazım’ı öyle güzel anlatmış ki ERBAŞ..
Çok ağır vurmuş kelimelere, çok yürekten.. “Öyle ki kötülük o gösterilmeden tanımlanamazdı. Kendi içine bakmayı birazcık bilen herkes, sesinin tınısından içindeki bataklığın kıvamını görürdü.”
Şükrü ERBAŞ’ın okuduğum ilk kitabı ve biliyorum ki son olmayacak..
Uzun zamandır böyle bir şamarı bekliyordum, iyi geldi.. “Durduğu yerde değersiz bir bütün olarak kalmaktansa, parçalana parçalana gitmenin büyük doğruluğuna inandırmıştı kendini..”
Ve diyor ki ERBAŞ; “Susarak ya da koşarak yaşadıklarımız, payını bizden geceleri alıyor sanırım.”
Ve bir tavsiye bırakıyor okuyucuya; “Gözlerimi dilimin yerine koydum koyalı insanlara uzak gelmeye başladım, biliyorum. Herkesin bu kadar kolay anlaşması içimi üşütüyor..”
Son olarak AŞKA sesleniyor; “Tuhaf değil mi insanın gücü sevdiğine yetiyor. Benim biricik ayrıcalığımsın oysa. Sana işgal edersem dünyayı nasıl tanımlarım ben. Damla kendini tamamladı ve gelip sana damladı. Hepsi bu...”
Şimdi .. Herkese keyifli okumalar kitap sever güzel insanlar..
