Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
“Ayrılık ne biliyor musun? Ne araya yolların girmesi, ne kapanan kapılar, ne yıldız kayması gecede, ne güz, ne ceplerde tren tarifesi, ne de turna katarı gökte... İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık. İpi kopmuş boncuklar gibi yollara döktüğü gözlerini, birer damla düş kırıklığı olarak toplaması içine. Ardında dünyalar ışıyan camlar dururken duvarlara dalıp dalıp gitmesi. Türküsünü söyleyecek kimsesi kalmamak ayrılık. Ödünç sesle konuşan bir kalabalık içinde kendi sesiyle silinmek. Birdenbire büyümesi, gülüşü artık yaprak kıpırdatmayan bir çocuğun. İnsanın yaşlandıkça kendi kuyusuna düşmesi. Bir kadının yatağına uzanan kül bağlamış bir gövde. Saçına rüzgâr, sesine ışık düşürememek kimsenin. Parmaklarını sözüne pınar edememek. Uzaklarda bir adamın üşümesi, bir kadın dağlara daldıkça. Işıklı vitrinlere bakmadan geçmek çarşılardan. Çiçekçilerden uzağa düşmesi insanın yolunun. Evlerle sokaklar arasında bir ayrım kalmaması... Ayrılık o küçük ölüm, usta dokunuşlarla bizi büyük ölüme hazırlayan.”
"Ayrılık ne biliyor musun? Ne araya yolların girmesi,
ne kapanan kapılar, ne yıldız kayması gecede, ne güz,
ne ceplerde tren tarifesi, ne de turna katarı gökte... İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık. İpi kopmuş boncuklar gibi yollara döktüğü gözlerini, birer damla düş kırıklığı olarak toplaması içine. Ardında dünyalar ışıyan camlar dururken duvarlara dalıp dalıp gitmesi. Türküsünü söyleyecek kimsesi kalmamak ayrılık. Ödünç sesle konuşan bir kalabalık içinde
kendi sesiyle silinmek. Birdenbire büyümesi, gülüşü artık yaprak kıpırdatmayan bir çocuğun. İnsanın yaşlandıkça kendi kuyusuna düşmesi. Bir kadının yatağına uzanan kül bağlamış bir gövde. Saçına rüzgâr, sesine ışık düşürememek kimsenin. Parmaklarını sözüne pınar edememek. Uzaklarda bir adamın üşümesi, bir kadın dağlara daldıkça. Işıklı vitrinlere bakmadan geçmek çarşılardan. Çiçekçilerden uzağa düşmesi insanın yolunun. Evlerle sokaklar arasında bir ayrım kalmaması... Ayrılık o küçük ölüm, usta dokunuşlarla bizi büyük ölüme hazırlayan."
256 syf.
·
Puan vermedi
Başlamadan önce gündüz vassaf’ın bir cümlesini bırakmak istiyorum buraya “birbirimize elimizi uzatacak yerde haplara uzanıyoruz...”
İnsanın acısını insan alır (MI)?!
Koskocaman bir deyimin soruya dönüşümü. Kitap boyunca cevaplandırmaya çalıştım doğan soruyu. Kitap ismi öyle soruya dönüşmeye hazırdı ki, soruya hazır olduğu kadar cevaplandırmaya
İnsanın Acısını İnsan Alır
İnsanın Acısını İnsan Alır - Şükrü Erbaş
.
Şükrü Erbaş kitabını okumama vesile olan, bir dergide okumuş olduğum şu dizeler oldu: "Ayrılık ne biliyor musun? Ne araya yolların girmesi, ne kapanan kapılar, ne yıldız kayması gecede, ne güz, ne ceplerde tren tarifesi, ne de turna katarı gökte... İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık. İpi kopmuş boncuklar gibi yollara döktüğü gözlerini, birer damla düş kırıklığı olarak toplaması içine. Ardında dünyalar ışıyan camlar dururken duvarlara dalıp dalıp gitmesi. Türküsünü söyleyecek kimsesi kalmamak ayrılık. Ödünç sesle konuşan bir kalabalık içinde kendi sesiyle silinmek. Birdenbire büyümesi, gülüşü artık yaprak kıpırdatmayan bir çocuğun. İnsanın yaşlandıkça kendi kuyusuna düşmesi. Bir kadının yatağına uzanan kül bağlamış bir gövde. Saçına rüzgâr, sesine ışık düşürememek kimsenin. Parmaklarını sözüne pınar edememek. Uzaklarda bir adamın üşümesi, bir kadın dağlara daldıkça. Işıklı vitrinlere bakmadan geçmek çarşılardan. Çiçeklerden uzağa düşmesi insanın yolunun. Evlerle sokaklar arasında bir ayrım kalmaması... Ayrılık o küçük ölüm, usta dokunuşlarla bizi büyük ölüme hazırlayan."
- Ve aynı zamanda kitap arkası yazısına konmuş.
️Severek okuduğum ve tavsiye edeceğim bir kitap.
Herkese keyifli okumalar dilerim..
Ve Güz Geldi Ömür Hanım :)
Yıllar önce bu şiiri ile tanıdım Şükrü Erbaş’ı. Hala yeri bende çok başkadır... Yazarın diğer kitaplarını da okudum ama kitabın isminden dolayı beni kendine en çok çeken bu oldu.Denemeler ve incelemelerini topladığı bir kitap. Ama öyle tespitler yapmış ki her sayfasında altı çizili cümleler bıraktım. “İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık.” diyor şair.Bu cümlesi aslında birçoğumuzun kalbine bıçak gibi saplanır çünkü böyle nice ayrılıklar yaşamışızdır karşı tarafın haberi olmadan..
İnsanın acısını insan alır, şükrü erbaş
Her bir satırı bir şiirin mısrası gibi okudum. Okudum, döndüm tekrar okudum. Tüm kitabı ezberleyebilsem dedim, tekrar okudum ve ben bu kitabı daha çok okurum. Şükrü Erbaş’ın şiir tadındaki denemelerinden oluşan bir kitap. Kitabın ismi “insanın Acısını İnsan Alır” dört kelimelik bir şiir, ölümsüz bir hikaye, bitmeyen bir roman. Kitabın içindeki her satır ise yaşamın kendisi. Geçmiş ve umut dolu gelecek.
“Ayrılık ne biliyor musun? Ne araya yolların girmesi, ne kapanan kapılar, ne yıldız kayması gecede, ne güz, ne ceplerde tren tarifesi, ne de turna katarı gökte... İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık... Ödünç sesle konuşan bir kalabalık içinde kendi sesinle silinmek... Başını alıp gitmek gibi bir geri dönüş...”
516 syf.
·
Puan vermedi
Herkes bilsin çok güzel bir kitap okudum…
Nasıl bir sevgidir bu nasıl dökülürsatırlara nasıl bir naifliktir sevginiz bu yeryüzüzüne.. Hayranlıkla her satırınızı yeryüzündeki gizli kalmış ve hala yaşadığına inandırdığınız gerçek sevgilere inanarak okdum kitabı...
Hüznüm ağır geldi gözlerime,nucûma,mâha öyle baş başa kaldık.Bende kitabın
256 syf.
·
Puan vermedi
İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık, türküsünü söyleyecek kimsesi kalmamak ayrılık." Bu şiiri ne zaman okusam, gözlerim yaşlı hep aynı düşünceyi yâd ederim. Ayrılık sadece bir sevgiliden uzaklaşmak değil etrafındakilerden, insanlardan da uzaklaşmakmış. Dilini döktüğünde umursanmadıkça, geçiştirildikçe, anlaşılmayınca vazgeçiyorsun.
Severken, anlaşılmıyoruz...
Bu kitapta nutkum tutuluyor, bu kitaptan sonra mutsuz olduğumu öğreniyorum fakat yine de okumaktan vazgeçemiyorum. Kitabı çok sevdiğim bir arkadaşım severdi, meğer ne çok anlaşılmak istiyordu, özür dilerim o dönem anlıyamadım. Çok adım attım fakat her defasında geri çekildin ve gittik.
Şükrü Erbaş diyor ya "Ayrılık ne araya yolların
