Yoksulluk kapıdan girince aşk pencereden uçar
Sayfa 52Kitabı okuyor
Adalet ömrün kumpası derler
Öyleyse kanla boyanan savaş alanında
Suikastçının kılıcı ucunda
Adaletin nesi vardır?
öte yandan benim mutsuzluğum tamamen kendi suçluluğumun ürünüydü, bu yüzden başvurabileceğim kimse yoktu.
Sayfa 103Kitabı okudu
basitçe, insanların dediği gibi, “tüm dünya benim etrafımda dönüyor” diye mi düşünüyordum? yoksa tam tersi miydi? çok mu korkaktım? şahsen benim hiçbir fikrim yoktu. nasıl duracağıma dair hiçbir fikrim olmadan kendimi daha da perişan etmeye meyilli bir suçluluk yığınından başka bir şey değildim.
Sayfa 103Kitabı okudu
her şey geçip gidiyor. bu zamana kadar yaşadığım, soğuk bir cehennemi andıran sözde “insan” dünyasında tek gerçek şey bu.
Sayfa 112Kitabı okudu
ah, insanlar birbirleri hakkında en temel şeyleri bile bilmiyorlar. birbirlerini zerre anlamadan en iyi arkadaş olduklarını sanıyorlar. yaptıkları hatayı asla anlamadan sürdürüyorlar yaşamlarını ve aralarından biri ölünce ardından konuşma yaparken ağlıyorlar.
Sayfa 77Kitabı okudu
gerçek korkak mutluluktan bile korkar.
Sayfa 52Kitabı okudu
insanların soytarılığıma bakıp ardında gizlediği sefaleti görebilmesinden korkuyordum ve sürekli tetikte olmak zorunda kalmak istemiyordum.
Sayfa 34Kitabı okudu
insan hayatı karşılıklı olarak kandırılıp hiçbir şeyin farkına varmadan birbirlerini incittiği ve bu tuhaflığın bariz bir şekilde ortada olduğu örneklerle dolu.
Sayfa 22Kitabı okudu
Mektupta şu anki durumumla ilgili her şeyi (…) itiraf ettim. Sonuç hayal ettiğimden daha beter oldu.
Sayfa 108Kitabı okudu