Gençliğin terbiyesi, irade terbiyesidir. Hayatı, tesadüflerin elinde bir kumar, bir piyango telâkki eden, sinema afyonlariyle uyuşturulmuş ruhlar, iradenin yüksek bir tecellisi, yüksek bir dilek beraberliği olan milliyetçiliğe nasıl sahip oluyorlar, anlamıyorum. Yoksa milliyetçilik kelimelerle alkışlardan, merasimler ve ziyafetlerden mi ibarettir?