Süleyman irkilip yerinden doğrulurken ayaklarının dibinde bir çocuk cesedi gördü.
İsrâfil’di bu. Bir eliyle borusunu sımsıkı tutuyordu. Aynı yazı onun da alnında görünüyordu. Derken İsrâfil, gözlerini açıverdi!
Alacakaranlık vakti Amat’ta, kulakları sağır eden bir boru sesi işitildi.