Gözlerim birer boşluk mu? Manaları içine çeken bir çift parlak pencere olduğunu düşünüyordum. Gün doğarken ışığını yansıtan o cümbüşlü neşe gibi tebessümlü. İnsanların şeffaflıkları ile artık kırgın bir buz taneciğiyim. Zararım. Bir hasarım.
Halbuki gece örtüsü panjurlarım beni muhafaza ederdi. Gündüz vakti göz, göre göre bir kömürdür artık. Elle tutulmaz, ses edilemez ve yürünemez bir hanenin kırık kara pencereleri. Harabe mi? Hala bir bakışı var iken dünyaya boşlukta kara delik mi? Şu gözlerim aslında sözlerim.
A.T