... anahtar kelime 'hızlı'ydı. Çünkü bizim gibi insanların yaşadığı dünyada en önemli olan şey buydu. Çabuk, daha çabuk, hızlı, daha hızlı... Kaybedilecek tek bir dakika bile yoktu.
Sayfa 28Kitabı okudu
Geçmişin yada geleceğin bir önemi yoktu. Artık şimdi bile yoktu. Günler, geceler, saatler yada aylar önemsizdi.
Sayfa 76Kitabı okudu
İnsanlar kaldırımlara sığmayarak yol kenarlarına taşıyor, birbirleriyle en ufak bir iletişimleri olmadan, yan yana, bazen neredeyse omuz omuza, anlaşılmaz bir ahenkle hareket ediyorlardı. Hiç birinin yüzünde belirgin bir ifade yoktu. Dümdüz, sanki gözlerinin önünde yollarını bulmalarını sağlayan görünmez bir çizgi varmış gibi ileriyi takip eden bakışları, dik ve kararlı vücutları, boyalı ve bakımlı saçları, şık elbiseleri içinde tüm varlıklarıyla orada olmalarına rağmen; tıpkı benim gibi tuhaf bir yokluk hali içinde, kurulmuş bir oyuncak bebek gibi ilerliyorlardı.
Sayfa 34Kitabı okudu
Yorulmuştum. Düşünmekten, sorgulamaktan, anlamlar aramaktan. Her şeyi en ince detayına kadar incelemekten
Sayfa 76Kitabı okudu
Her şeyin siyahlara büründüğü bu gölgelerdiyarında ben de Karanlığın içinde kayboluyor yokluğumu kaybolmuşluğumu daha az duyuyor kendimi evime, sokaklara, şehire daha yakın hissediyordum
Sayfa 24Kitabı okudu
Günün akşam üzerine kadar olan bölümü ne kadar yok olduğumu anlamaya çalışmakla geçti
Sayfa 10Kitabı okudu