Josh Malerman'ın okuduğum ikinci kitabı. Bu kitabı da 'Kafes' gibi; dili kullanma ve akıcılık konusunda başarılı. Yazarın bu tarzını gerçekten seviyorum. Kitaplarını gözüm kapalı almamın sebebi de bu aslında. Hiç kuşkusuz, okurken buram buram gerileceğimin, meraklanacağımın ve bir sonraki sayfaya bir solukta geçeceğimin garantisini her defasında veriyor yazar. Ama şöyle birşey varki; sonla alakalı ciddi sıkıntıları var Malerman'ın. Bir hikayenin bitmesi fikri ona sıcak gelmiyor sanırsam. Kitaplarının sonları fazlasıyla havada kalıryor. Siz sadece yazarın izin verdiği kadar karakterlerin içinde bulundukları olaya dahil olabiliyorsunuz. Kitap bir noktada bitiyor. O karakterler olay örgüsünün devamına ilerliyor, fakat siz onlarla ilerleyemiyorsunuz çünkü kitabın son sayfasının satır sonundasınız. Kitabın puanını düşük vermemin tek nedeni artık yazarın bu sonlarına fena halde sinirlenmiş olmam.
Buna rağmen yeni kitabı çıksa gözüm kapalı yine alırım. Böyle de çelişkiler yaşatan biri işte.
Yazarla karşılaşsam soracağım 2 soru olur;
Bunu neden yapıyosun? Çıldıralım mı istiyorsun?
Sonuç olarak; sonu hariç kitap güzel ve vaadettigi gerilimi sonuna kadar veren bir yapıt. Gerilim severlerin okumasını tavsiye ediyorum.
