Işıl Erdoğan
@isilllerdogan
İstanbul
35 okur puanı
Haziran 2022 tarihinde katıldı
Başkalarıyla bağı olmayan insanın yaşamı yok demektir ve eğer şansın var da bir başkasına derinden bağlanıyorsan, bir kişiye kendin kadar önem verecek biçimde bağlanıyorsan, o zaman yaşam katlanılabilir olmaktan çok daha anlamlı bir noktaya geliyor, güzel oluyor.
Pişmanlığın acısı insana bir gün, ağzından çıkmış olan kötü sözleri yeniden yutturur.
İnsana hayat veren her şey eninde sonunda verdiğini geri alıyor.
Okur Takip Önerileri
Yaşam benden bir şey aldığında yaşamaya devam edeceğim.
Bir yıl da kısa, on yıl da, seksen yıl da. Senin onayın olmadan senden koparılmış hiçbir hayat yeterince uzun sürmüş değil ya da.
Düsseldorf'a vedalaşmaya gidiyordum. Hiçbir şeyi değiştiremeyeceğimi biliyor, hiçbir şeyin nedeninin yeni bir şeyi başlatamayacağını anlamaya gidiyordum.
Bu yolculuk boyunca ilk kez, belki de yapılacak en iyi şeyin dönmek olduğunu düşünüyor. Çünkü bulmak istediğinden emin olmadığı bir şeyi aramamalı insan.
Sayfa 184Kitabı okudu
Özlemek, ayrılığın sana ezberlettiği bir şey. Ezberleye ezberleye yaşıyorsun özlemi.
İnsan ne kadar ayrılır birinden?
İnsanlar ne kadar ayrılabilir birbirinden?
Benim ona sevgimi göstermem, bunun onu hissetmesi demek değilmiş, böyle olabiliyormuş, diye düşündüm. Meğerse bazı insanların sevilmeyi hissettiği anlarla, bazı insanların sevgilerini gösterdikleri anlar çok farklı olabiliyormuş ve ilişkileri bozan, anlaşılmaz kılan da bu olabiliyormuş. Sevgiyi deneyimleme biçimleri... Sevgi, okul gibi ve her insan da farklı bir okula götürüyor seni, kendi okuluna. Öğrenci oluyorsun hayat boyu. Sevginin öğrencisi.
Bir insanla ne kadar uyumlu olduğunu yatak odasında değil, birbirine aşkın ve insan olmanın özünde olan saldırganlık anlarında anlarsın. Saldırganlık ya her şeyi bitirir, yakar ve yıkar ya da her şeyi filizlendirir, büyütür, devam ettirir. Saldırının kritik anlarıdır iki insanı bir arada tutan ya da sonsuza dek ayıran.
Her şey değişiyor ayrılık zamanlarında, her şey, en değişmez duracağını sandığın şey bile. Hem sen, hem o, ikili bir değişim söz konusu oluyor. Aşka nefret karışmıyor aslında, sadece aşkın içindeki nefret ortaya çıkıyor; her zaman orada olan.
Hafıza, belki de böyle gözlerimizle çektiğimiz fotoğraflar silsilesi.
Hatıraların insana en çok saldıran, çok saldırgan bir şey olduğunu öğreneceksin.
Sayfa 105Kitabı okudu
"Anne, hayatımı nasıl yaşayacağımı hiçbir zaman bilemedim."
"Bunu görmediğimi mi sanıyorsun? Ama bunu kim bilebilir ki? Nasıl olursa olsun, bir yolunu bulmalısın, aksi takdirde çok yorulursun."
"Tükenmiş durumdayım, kılımı kıpırdatamıyorum."
"Evladım, sanırım senin durumunda olay biraz daha basit, yani olabildiğince basit. İki hayat birden yaşayamazsın, hangisini elinde tutacağına karar vermelisin. Bir yol seçmelisin, çünkü bu şekilde oraya buraya savrulursun."
