oturdum külün sesini dinliyorum
yetişemedim ateşin söylediklerine...
-Gözağaç, İsmail Karakurt-
Sen yaşıyorsun diye
yaşadığın eve adıyorum bu şiiri
sen yaşıyorsun diye
seviyorum yaşadığın evi
Sen yaşıyorsun diye
yükseliyor buğusu başak burcunun
Sen yaşıyorsun diye
ayva, kuru üzüm ve incir kokusu kilerden
Sen yaşıyorsun diye
narların çatlamışlığı
Sen yaşıyorsun diye
sevdiğim bir ev oluyor yaşadığım her şey
Bu şiirleri,
Elinizden kaçırdığınız uçurtma gibi
Geldiği gökyüzüne geri yollayın.
Sayfa 11Kitabı okudu
Seni seni
İçimdeki dağ nergisi
Lekesizliğe çağır beni
Anla ki ben ne çok yaralandım
Yaşamak denen bu dumanlı çalkantıda
Nasıl olsa ölümü seçeceğim bir gün
Hiçbir șey eskitmiyor ölümü..
Akşamsefası Konuşması
Göğekinleri gördüm buğdayın başağını kırdım
Ayrılık dedikleri ne uzun zamanmış, yoruldum
Sayfa 109 - HeceKitabı okudu
"Ey gül ruhlu sevgili!
sürelim atları kaleye doğru bir sen ü bir ben
Ateş eşiğinde bir kader çiziyor taşların açmazına
Dil pâdişehi"
İsmail KARAKURT, Mahrem Mecazlar
Canım yanıyor içimde uğuldayan bir delilik
Dünyanın yalan oluşuyla aynı şey mi öldüğüm
Sayfa 115
Günlerin götürdüğü kimin günü, hiçbir yer neresi
Sayfa 125
Yaşamak ne masaldı ne ayna
Çürümelerden gelgitlerle
Tozlar tuttum pencere önü ışıklarına.
Sayfa 22
En Uzun Masal: Yarım Bırakılan Çocukluktur
Sayfa 76
Yüzümdeki ne diye sorarsan
Bir çizgi kaldı yağmurlardan
Bir gökyüzü ülkesi gözlerimde.
Sayfa 71
İki şey unutulmaz:
Herkesin kitabında
Çocukluk.
Şairlerin kitabında
Sözcüklerin yazgısı.
Sayfa 29
Kime kalır
Gök ekinden öğrendiğim
Bir buğdayın bir toprakta gördüğü düş
Narçiçeğinde yandığım
Alev tomurcuğu aşk
Kime kalır kime kalır
Sütünü akıtmış incirde duyulan şarkı
İçini döken âşık
(Çiçekli Yazma, "Miras", Ismail Karakurt)
Sayfa 246Kitabı okudu
Ceylanlar, gözlerinin siyahıyla mı gömülür
(Çiçekli Yazma, "Av Süreği", Ismail Karakurt)
Şair dostum Ismail Karakurt'un bu dizesini okuduğumda çarpıldım. Kendi bu dizeyi yazarken ne düşündü bilmiyorum. Ben ceylanların gözlerini, onların ziyneti olarak hayal ettim. Ceylanlar, gözlerinin siyahıyla gömülmez, öyle olsaydı, gece bu kadar siyah olur muydu sevgili şair?
Sayfa 134Kitabı okudu